Vroege vogels op zondag, deel 1

De fotograaf was in alle vroegte al op stap gegaan met de reporters Cera en Oscar, terwijl de Boez ons boven achter het raam zat na te kijken. We riepen hem nog, maar omdat hij zich niet verroerde besloten we niet op hem te wachten en gingen naar de Kruidentuin.
De vogeltjes floten, de zon was el even op maar er was nog geen verkeer en de meeste mensen lagen nog te slapen. Heerlijk die rust; wat een prachtige morgen!

Terwijl Os en Cera de tuin aan het inspecteren waren, kwam tot onze verrassing onze kleine luilak toch nog aanhobbelen.
De fotograaf vertelde hem dat het natuurlijk fijn was hem erbij te hebben, maar deze wandeling zou wel een echte Verkenning worden en we verwachtten dus van hem dat hij een beetje serieus zou meedoen in plaats van de lollige Benjamin uit te hangen en de boel zodoende te saboteren! Dus Boez moest wel serieus meewerken, anders kon hij wat ons betreft gelijk weer terug naar huis. (Ja, we moeten namelijk af en toe streng zijn tegen reporter Boez, want als het aan hem ligt komt er geen nieuws op de plank of komen er geen zoden aan de dijk, wordt er alleen maar geklooid en gezooid of lol getrapt en daar heeft het Katblad niets aan....)
Afijn, het was nu te hopen dat Boez e.e.a. in zijn oren had geknoopt en aan het werk ging.

Cera, plichtsgetrouw als ze is, was alvast begonnen met het inspecteren van de paaltjes. De onderlinge afstand moest uiteraard kloppen en er mochten verder natuurlijk ook geen verzakkingen zijn.
Inderdaad, Cera kijkt heel serieus terwijl ze daar loopt, maar een paaltjesinspectie is moeilijk werk, vergt opperste concentratie en niet iedereen kan dat. Maar Cera dus wel, want zij is een intelligente en ijverige Verkenner A.

De Boez drentelde om Oscar heen en bood hem zijn hulp aan, maar Os is (net als Cera) ook gediplomeerd Verkenner A en had dus geen hulp nodig bij zijn Planten-Voorjaars-Inspectie (PVI). Boez moest zijn fantasie maar gebruiken en zelf iets te doen verzinnen, vond de Os. Wel, wij waren erg benieuwd of onze Benjamin daarin zou slagen, maar hadden zo onze twijfels...

Ondertussen was Cera nog steeds bezig met de paaltjes; ze was nog geen ongerechtigheden tegengekomen, anders had ze dat vast en zeker wel gemeld.
Het leek alsof ze zelfs aan een telling bezig was, maar u en wij weten natuurlijk donders goed dat dat zelfs voor haar te ver zou gaan en bovendien verlangen we van onze haarfabrieken geen dingen die boven hun pet gaan. Stel je voor!

Terwijl Oscar de Nepeta-hoek aan het controleren was, had de Boez nog steeds niet besloten wat hij nu precies zou gaan doen. Hij stond daar maar, keek wat om zich heen maar kon niks nuttigs verzinnen. We gaven de moed echter nog niet op; in elk geval was hij niet aan het klooien en dat was al heel wat.

Ah! Os had iets belangrijks ontdekt!
Als u bijgaande foto goed bestudeert, ziet u vast ook dat de Nepeta aan het uitlopen is! Allemaal kleine, groene blaadjes terwijl daar een paar dagen terug nog niets van te zien was!
Goed nieuws, Oscar! Prima werk!
Mevrouw K. noteerde het.

Cera, die net klaar was met de paaltjes-inspectie (alles in orde bevonden trouwens - ook goed nieuws en genoteerd), kwam direct naar de nieuwe blaadjes van het Kattenkruid kijken om in onze vreugde te delen.
En zowaar, de Boez dook aan de overzijde van het pad onder het hekje door om een ander deel van de tuin te gaan inspecteren (of gewoon te besnuffelen, maar dat kan er ook wel mee door, vond de fotograaf).

Even later troffen we de Boez aan bij het gat onder de lavendel, de plek waar hij dikwijls wegduikt in de struiken om zich vervolgens voor langere tijd verstopt te houden.
Gaan we nu niet doen, heh Boez? Nee, bij een Verkenning behoor je namelijk zichtbaar te blijven voor de fotograaf en voor je vrienden, behalve als er vijanden in de buurt zijn maar die zijn er nu dus niet. Boez begreep zowaar wat we bedoelden en bleef volledig in het zicht. Goed zo, knul! Je kan het best wel, heh?

Toen de Verkenners klaar waren met de inspectie en het verkennen van de Kruidentuin, zetten we onze tocht voort door de Parallelstraat. Er werd menige fietstas gecontroleerd en bij enkele (belangrijke) struiken werd halt gehouden om te snuffelen; dit uiteraard om informatie te krijgen over wie hier het laatst was langs gekomen en hoe lang dat geleden was.
Bij de Steeg van Storm hadden we een probleem: de Boez durfde niet verder mee. Dit is een bekend probleem en we hebben zo langzamerhand geaccepteerd dat ons Boezelmannetje minder stoer is dan onze andere Verkenners/Reporters. Soms kiezen we ervoor om hem niet in de steek te laten en met hem mee te gaan (en zodoende een korte ronde te lopen), maar nu waren we bezig met een serieuze Verkenningstocht en die kun je niet zomaar afbreken omdat één van de reporters niet verder meer mee wil of durft. Als Boez naar huis wilde gaan mocht hij dat best ongestraft doen, maar wij gingen door en zouden de hele tocht afmaken. Het doet weliswaar mevrouw K. altijd een beetje pijn om haar kleine ventje te moeten achterlaten, maar op zo'n mooie, rustige ochtend als deze moest er doorgezet worden...

Hier moeten wij de reportage helaas afbreken wegens het geen overzicht meer hebben van de foto's; dat gebeurt altijd als wij er veel plaatsen - we moeten dan een wat langer verhaal in stukjes gaan snijden.
Maar, zouden wij de Boez nog terugzien? Hoe zou de tocht verder verlopen? Kwamen we nog andere haarfabrieken tegen? Waren er nog obstakels?
U leest het later in deel 2..