Vroege vogels op zondag, deel 3

Hebt u deel 1 en 2 al gelezen? Dan mag u verder met deel 3.....

Cera ging door met haar kade-inspectie en controleerde of de klimtouwen van "Katuitdegracht" nog goed bevestigd waren. En ja hoor, ze hingen er gelukkig nog netjes bij. Dat betekent natuurlijk niet dat alle haarfabrieken nu met gerust hart in de gracht kunnen springen, maar dergelijke touwen hebben al menig spartelend poezenbeest gered en dus hun nut bewezen; vandaar deze regelmatige controle.

Ach, daar zagen we opeens de Boez weer verschijnen, hij was dus niet naar huis gegaan. Nee, het leek er zelfs op of hij ook druk aan het onderzoeken was (zgn. hekcontrole), maar het kan ook zijn dat hij deed alsof om er bij te horen. In elk geval bleef hij in de buurt en dat vonden wij een gunstig teken en een hele vooruitgang.

Het was nog steeds bladstil, en daarom kon de fotograaf het niet laten om nog een keer een foto te maken van het water, met deze keer daarin de weerspiegeling van de mooie geveltjes van de overkant van het Gevaarlijke Water.
Jawel, wij wonen in een mooie buurt in een fraaie, gezellige stad, vinden wijzelf.

Oscar had inmiddels een nieuwe, nuttige bezigheid gevonden, namelijk het inspecteren van wielhuis-bumpers. Ook dit is een activiteit ter controle van wie hier wanneer is langsgekomen, alleen houden de haarfabrieken de resultaten van zo'n onderzoek altijd geheim. (Helaas inderdaad, want wij zouden graag willen weten of WW nog kortgeleden is langsgeweest; wij zagen hem immers al weken niet meer in onze buurt en vragen ons af waar hij is gebleven.)
Cera was weer in een boomspiegel bezig maar keek opeens op, in de richting (Katbladstraat) waar zoëven nog de Boez had gelopen. Gebeurde daar soms wat? Ons ventje was toch niet in moeilijkheden?

Nee hoor, de Boez stak net de straat over en liep zomaar naar de waterkant toe! Zou hij dan toch nog een echte Verkenner kunnen worden? Mevrouw K. begon te fantaseren.
Het kleine ventje hoefde natuurlijk niet gelijk met de opleiding Verkennen A te beginnen (te moeilijk voor hem, dat stond vast), maar we konden eventueel wel starten met een eenvoudige opleiding tot Verkennen voor Junioren, al is Boez niet een echte Junior meer natuurlijk. Hoewel, was deze cursus niet voor haarfabrieken tot 4 jaar? Want dan zou het nog net kunnen!
Mevrouw K. trilde van opwinding door deze lumineuze inval en nam zich voor om het later thuis direct uit te zoeken.

Terwijl Cera en Oscar nog druk aan hun Kade-inspectie bezig waren en de Boez wat ronddwaalde, nam onze fotograaf even een kijkje bij het huis van Gizmo, Sonny en de Wams. Het was nog steeds erg vroeg in de ochtend, en Sonny lag in de vensterbank te dutten. Hij keek even op toen we een foto van hem maakten, maar direct daarna legde hij zijn kop weer neer om verder te slapen. Natuurlijk gingen we niet roepen of tegen het raam bonzen; we wilden geen ruzie met MaGiz (van wie wij weten dat zij liever niet al te vroeg gewekt wordt) en ook geen buren wekken.

Wel, we waren al een hele poos van huis en daar mevrouw K. trek in koffie begon te krijgen (en daarover begon te zeuren), besloot de fotograaf om de haarfabrieken mee te nemen, de Katbladstraat in. De Boez was daar al; hij dacht dat hij een zeldzame boom had ontdekt en wilde daarmee op de foto.
(Nee, erg zeldzaam is deze boom niet, we zagen er nog een stuk of vier onderweg, allemaal even bruin.)

Iets verderop zagen wij Pepper in het raam zitten. Wij hebben op die vensterbank al heel wat soorten planten mogen aanschouwen, maar we vrezen dat Pepper ze allemaal naar de hotsjmedee helpt.
De eerste keer dat wij haar ontwaarden zat ze tussen een hele rij prachtige orchideeën, daarna troffen wij haar een keer tussen een serie prachtig bloeiende lidcactussen, nu stonden er nog slechts twee potten (nee, één daarvan lag zelfs) met wat onbestemd, gehavend groen. Goed gedaan, Pep!
Wel, Pepper raakte heel opgewonden van de langskomende reporters en was graag door het raam heen gesprongen om ze van dichtbij te bekijken. Wij vreesden voor de nog overeind staande pot en liepen snel door.

De Boez had ondertussen aardig de smaak van het verkennen te pakken gekregen. Hij ontdekte de deur naar de Muizentuin, stond lange tijd door de kier de Poort in te kijken, rook natuurlijk de vreemde geuren die daar vandaan kwamen en probeerde die te analyseren. Mevrouw K. stond luid te kirren van vreugde over Boez' ijver en moedigde hem aan.

Wel, we waren samen uit gegaan en kwamen voor de verandering nu ook eens samen thuis. En daarmee doelen wij natuurlijk op het feit dat de Boez de hele wandeling had meegelopen, al was het dan op zijn eigen, wat afwijkende wijze.
In elk geval ging mevrouw K. direct bij thuiskomst in haar papieren rommelen om informatie te zoeken over de cursus Verkennen voor Junioren, en was nota bene vanwege de opwinding helemaal vergeten dat zij zo'n trek in koffie had.
Pas toen zij de juiste folder had gevonden ging de Nespresso-machine aan.
Wat er in die folder stond? Wel, er is inderdaad een cursus Verkennen voor Junioren tot zelfs 5 jaar oud. Oudere jongeren, zeg maar. Of sukkelaartjes, dat kan ook. Nu nog even informeren of de cursusleidster nog tijd heeft om Boez op te leiden, want we vrezen dat er voor de Boez toch wel heel veel lessen nodig zijn met evenzoveel herhalingen. Maar nooit geschoten is altijd mis, toch? Daarom. We houden u op de hoogte, uiteraard!