Open eind

Wij hadden gehoopt dat ze vriendinnen zouden worden, al is het leeftijdsverschil wel wat groot.
We zagen ze zelfs al achter elkaar aan rennen, want Loesje speelt graag en en probeerde al een paar keer haar aandacht te trekken en haar zodoende over te halen tot een partijtje stoeien.
Maar nee, zij, de oudere, voelde niets voor samen spelen want heeft het immers al druk genoeg.
Nu zat Loes naar haar omhoog te kijken, want de andere dame zat daarboven op de Pergola van Loesje, en daarmee dus op het terrein van de kleine Rooie.
Wie wij bedoelen?

Wel, Cera natuurlijk!
Maar nu wij haar naam hebben genoemd, weet u ook dat een vriendschap met Loes er waarschijnlijk niet inzit.
Nee, Cera denkt al gauw dat ze aangevallen wordt, ervaart bijna elke andere haarfabriek als "pestkop" en begint direct te miepen als die lastpakken haar te dicht naar haar zin naderen.
Cera heeft niet zoveel vrienden of vriendinnen, en kan eigenlijk alleen maar echt goed opschieten (en spelen) met de Boez en Oscar. Voor Japekoppie heeft zij ook wel wat warme gevoelens (hij was immers in een ver verleden haar verloofde), maar omdat Japie erg afstandelijk is en zich meestal als een kouwe kikker gedraagt, bestaat hun contact voornamelijk uit het gezamenlijk oplopen tijdens een wandeling of naar de voerbakken. Soms doen zij zelfs samen een dutje op hetzelfde bed, maar dan wel op een halve meter afstand van elkaar, en daar blijft het bij. Voor mevrouw Troy is Cera nog altijd een beetje bang. T. Troy heeft zich namelijk een lange periode gedragen als de boze schoonmoeder, en ook toen de verloving tussen haar zoon en Cera verbroken was, bleef zij daarin nog lange tijd volharden. Nu T.T. af en toe wat in verwarring is door haar Katzheimer, lijkt zij wat milder geworden, maar in haar heldere buien laat zij nog immer blijken dat Cera slechts te gast is en niet te lang moet blijven (bezoek en vis blijven drie dagen fris). Gelukkig maken onze jonge jongens veel goed door Cera te laten merken dat zij haar wel erg graag mogen...

Terug naar het foto-moment.
We zien dat Loes (links) ook op de Pergola is geklommen, we hoorden op dat moment Cera (rechts) protesteren. (Nouhou! Ik wil jou hier niet!)
Doch Loes was zoals eerder gezegd op eigen terrein en niet van plan om dat prijs te geven.

Ze nam plaats op een andere hoek van het bouwsel, en u kunt aan haar snuit zien dat ze vastberaden is en van plan om Cera duidelijk te maken dat ze niet voor de Poes is en groot genoeg om niet met zich te laten sollen.
Jawel! Kijkt u maar goed!
En als u dat gedaan heeft, ziet u ook hoe prachtig donkerbruin haar neusje is! (Als pure chocolade.)

Tja, hoeven wij u nog verder uit te leggen wat Cera vond van de aanwezigheid van Loes daar bovenop die Pergola? Wij dachten zelf van niet.

Geen van beide haarfabrieken was van plan de Pergola op te geven, en dus bleven ze zitten waar ze zaten.
De fotograaf bleef nog even rondhangen (want je weet immers maar nooit), maar een beetje actie van de dames leek er niet in te zitten.
Toevallig was het ook nog tijd voor een kopje Roma, dus een goed excuus om de dames nog een fijne dag toe te wensen en af te taaien!
(We weten dus niet hoe dit "akkefietje" afliep, maar vermoeden "met een sisser".)