Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 20 maart 2012

Een ware hel voor onze reporters

Op onze benedenverdieping is het niet zo goed toeven deze dagen. En dat heeft natuurlijk te maken met de kleine verbouwing van toilet en douche, de daardoor gebarricadeerde keuken, het lawaai dat daarbij gemaakt wordt en het vreemde volk dat in- en uitloopt.
Tot overmaat van ramp kwam vanochtend ook nog onze hhh (huishoudelijke hulp) om de bovenverdieping te poetsen, dus ons huis was tijdelijk veranderd in een ware hel voor de haarfabrieken.
Mevrouw T. Troy vonden wij (na het vertrek van de hhh) weggedoken in haar privé-verblijf, een oude poezenmand.

Cera lag op het logeerbed en keek verstoord op; het was net even stil in huis en nu kwam mevrouw K. weer de rust verstoren!










Japekoppie lag op een stoel te slapen, maar reageerde erg slecht op de komst van mevrouw K. Hij deed zijn bek een paar keer open om zijn onvrede te ventileren, maar er kwam geen geluid uit. Toen mevrouw K. hem geruststellend toesprak kwam hij van de stoel af en ging met een chagrijnige kop door het slaapkamerraam het keukendak op.






Daar ging hij naast de koepel zitten mokken.













We wisten dat Oscar buiten was, maar waar de Boez uithing wisten we niet. Cera blijkbaar wel; zij ging ons voor naar onze kledingkast waarvan de deur openstond (terwijl dat natuurlijk niet zo hoorde).
Nou, dan moesten we de kast maar even controleren, heh? Want waarschijnlijk.....








Ja hoor, daar zat hij, onze kleine held. Bang (dus veel haren verliezend) tussen onze zwarte jasjes, truien en blouses.
Natuurlijk probeerden we hem te troosten en aaiden hem langdurig over zijn bolletje. Maar of dat hielp? In elk geval was hij niet van plan de kast te verlaten. Ah gossie.
















Omdat Cera Japekop naar buiten had zien gaan, volgde zij zijn voorbeeld (vgl. "schaap over de dam"). Alleen ging zij op onderzoek uit en bezocht daarvoor het dak van de achterburen.
We besloten het raam voorlopig maar open te houden voor onze haarfabrieken, al tochtte mevrouw K. daar wel al een tijdje bijkans achter de tafel vandaan. Maar goed, sommige dingen zijn nu eenmaal belangrijker dan andere.





Nog een laatste blik in de kast: ja hoor, Boezje zat er nog en dat zou hij nog lange tijd blijven doen.
En even later brak ook buiten de hel los, maar daarover later meer.

Geen opmerkingen: