Vroege vogels op zondag, deel 2

Wij waren verder gelopen met onze Verkenners A Cera en Oscar, en kwamen zo langs het huis van de kleine Anijs (over wie u kort geleden nog heeft kunnen lezen).
Anijs lag te slapen voor het raam en werd langzaam wakker toen onze reporters voorbij liepen.

Uiteraard was zij erg geïnteresseerd in onze haarfabrieken, maar moest eerst nog wat rek- en strekoefeningen doen voordat ze helemaal bij de tijd was.
Doch, Cera en Oscar waren op een serieuze Verkenningstocht en hadden geen behoefte aan een lolletje of ander oponthoud; er moest gewerkt worden en dus liepen zij door zonder aandacht te besteden aan de kleine Anijs. Arme Anijs! Eindelijk wat leven in de brouwerij, lopen ze snel door!

Al snel arriveerden fotograaf en beide reporters aan het eind van de Parallelstraat, en dat betekent dus dat ze een stukje langs het Gevaarlijke Water moesten lopen om de Katbladstraat te bereiken.
Bij de hoek van een straat moet je altijd heel goed uitkijken, want je weet maar nooit wat er om die hoek aan de hand is. (Daarmee doelen wij natuurlijk op rijdende wielhuizen, fietsen, blafbeesten etc., maar een niet al te domme lezer had dat natuurlijk allang door.) Wel, Oscar is niet voor niets een gediplomeerd Verkenner A en stond dus bij de hoek stil om eerst eens goed te kijken (en luisteren) of er geen gevaar was.

Os bij de ene hoek dus, maar Cera bij de andere, want ook zij is gediplomeerd en dus op de hoogte van de verplichte procedures tijdens een wandeling voor Verkenners.
Wel, het was veilig en dus kon er overgestoken worden naar de kade.

Kade-inspecties zijn de specialiteit van Cera; misschien kunt u zich dat nog herinneren van haar examen. Oscar heeft altijd moeite gehad met dat onderdeel, maar gelukkig was dit onderdeel slechts een keuzevak bij het examen Verkenner A en dus hoefde hij daar verder ook niet zijn uiterste best op te doen.
Omdat Cera nu zonder vrees naar het water liep, volgde Oscar haar, al deed hij dat voorzichtig en aarzelend. Ja, Os is een flinke jongen en altijd bereid te blijven leren.
(Wij hebben overigens vernomen dat er een opleiding "Super-Verkenner" - voor stadskatten - in de maak is, maar de subsidie daarvoor is nog niet rond en dus moeten we nog even afwachten of die cursus door gaat. Zo ja, geven wij natuurlijk direct Os en Cera op voor deze opleiding, als ze dat tenminste zelf ook zien zitten.)

Terwijl Cera de boomspiegel aan het inspecteren was, schuifelde Os voorzichtig naar de waterkant, daarbij aangemoedigd door mevrouw K.

Zo Os, dat lijkt ons ver genoeg. Je hoeft niet persé boven het water te hangen, dat doen anderen wel voor je (Thassos bijvoorbeeld).
En fotograaf, kijk je alsjeblieft ook een beetje uit? Tjongejonge...

Ja, prachtig uitzicht inderdaad, zo vanaf de rand van die kade. En het water was mooi stil door gebrek aan wind; een ideale zondagochtend.
Wel, en nu moeten we maar weer eens verder, heh?

Toen, terwijl de fotograaf zich van het water afdraaide, zagen we opeens de Boez achter ons langs rennen! Was het kleine ventje ons tenslotte toch nog gevolgd? Ach jee, wat was-ie bang. Hij stormde de Katbladstraat in omdat hij zich daar wat veiliger voelde dan bij het gevaarlijke water, en wij riepen hem om hem te laten weten dat hij door ons gezien was en misschien zou hij dan niet te ver weg vluchten maar misschien zelfs wel in de buurt blijven! Mevrouw K. werd helemaal opgetogen; zou haar kleine lieveling dan wellicht toch tenslotte ook nog een verkenner kunnen worden? De tijd zal het leren.

Zou de Boez inderdaad in de buurt blijven? En hoe verliep de verkenningstocht verder? U leest het in deel 3!