Feest-diner gaf hoop drukte!

Omdat mevrouw Katblad ook wel van lekkere hapjes houdt, gunt zij haar reporters af en toe ook een bijzondere lekkernij. En daar deze week de tartaartjes bij de AH in de bonus waren, dacht zij: Kom, we gaan met zijn allen vieren dat het lente wordt! (Immers, de blikjes Gourmet zijn ook flink in prijs gestegen en per saldo was zij dus niet duurder uit, qua geld dus, zeg maar....)

Wel, het rauwe vlees viel in goede aarde bij onze reporters.
Wij verdeelden 2 tartaren in 5 porties terwijl de 5 haarfabrieken schreeuwend (ter aanmoediging van mevrouw K.) om onze benen cirkelden. Het was duidelijk dat de reporters er wel pap van lustten, en al dat enthousiasme en de voorpret is ook wat waard.
De bakjes werden snel uitgedeeld en het gesmikkel ving aan; altijd weer een heerlijk geluid, dat tevreden gesmek van ons kattenvolkje.
Oscar was het eerste klaar. Al na-smikkelend ging hij op jacht naar meer, d.w.z. dat hij ging kijken of er nog wat van de anderen te jatten viel.

Mevrouw K. schermde de eetplek van de oudjes (moeder T.T. en zoon J'kop) af omdat deze haarfabrieken het lekkers het hardst nodig hebben (gezien hun gewicht). Wij weten namelijk dat, wanneer Os te nadrukkelijk in die hoek van de keuken blijft rondhangen, Japekop al snel de moed opgeeft en sikkeneurig wegloopt van zijn nog flink gevulde voerbakje, en dat wilden wij uiteraard voorkomen.
Gelukkig begint Oscar al aardig te leren (na een half jaar dressuur) dat hij van die twee oudjes niet mag jatten, dus ontstonden daar tenminste geen problemen.

Waarschijnlijk zal het nog een half jaar duren voordat Os ook inziet dat wij liever niet hebben dat hij Boez en Cera stoort bij hun diner. In elk geval had hij de Boez al weggeduwd, Cera was in paniek opgeschoven naar het bakje van de Boez en Os ontfermde zich over de tartaar van Cera.
Mevrouw K. raakte een beetje geïrriteerd door de gulzigheid van Oscar. Hij is immers al meer dan stevig genoeg en moet zijn vriendje toch ook wat gunnen, vindt ze. En daarom dus besloot ze Os maar even buiten de deur (op straat) te zetten. Uiteraard ging één en ander onder heftig protest, maar de aanhouder wint, mevrouw K. was zeer beslist en Oscar voelde dat.

Cera raakte in de war door al het gesteggel en was daarom onder de tafel gedoken. Ze had haar buikje echter toch al vol genoeg en ging zich daarom maar wassen.
De Boez (hij had op de trap zitten nukken) kwam terug nadat wij Oscar naar buiten hadden gedirigeerd, en kon nu in alle rust genieten van zijn avondhap. Niet dat er nog zoveel van over was, maar het was genoeg want de Boez is geen grote eter.
Toen hij klaar en tevreden was, kwam Cera nog even terug om de laatste kruimels weg te werken.

De oudjes hadden ondertussen stevig doorgegeten. Zij hebben meestal wat meer tijd nodig omdat ze door hun stramme kaakgewrichtjes minder snel kauwen (en misschien wat zorgvuldiger) dan de jongere garde, maar in elk geval hadden ze hun bakjes helemaal schoon achtergelaten terwijl in geval van Gourmet altijd nog restanten achterblijven.

Wel, natuurlijk kwam Oscar weer snel binnen om de afwas te doen, maar moest toen tot zijn grote teleurstelling constateren dat die al gedaan was.
En mevrouw Katblad? Ze nam moe maar tevreden plaats op de bank om even uit te rusten; de organisatie van zo'n feest-etentje kost namelijk best een hoop geregel en energie, heh? Tja....