De reus en de dwerg.... (slot)

Wat vooraf ging kunt u lezen in het eerste deel van dit verhaal en is een kwestie van even naar beneden scrollen....
Mevrouw K. was achter Cera aan gegaan en vond haar bij de uitgang van de Poort op de straat liggen, met haar staart stevig tegen haar fraaie buikje aan gevouwen. Waarom zij daar zo lag weten we niet, maar we vertelden haar dat ze beter kon weg wezen omdat Iwan had besloten de fotograaf te volgen; hij was op dat moment ook op weg naar de Katbladstraat en kon elk moment de Poort uitkomen. Cera is gelukkig een gehoorzaam meisje (of had Iwan al geroken) en maakte dat ze wegkwam.

Iwan werd op zijn beurt weer gevolgd door Oscar, die geen zin had om samen met Iegje in de Hoftuin achter te blijven. Bovendien is Os natuurlijk een goede reporter en blijft daarom altijd in de buurt van de fotograaf, zoals het hoort en van hem verwacht wordt. Alleen was er één klein probleempje, en dat was dat Iwan het leuk vond om de Os te pesten door de uitgang van de Poort te versperren.

Pas toen het Iwan duidelijk was dat Oscar zeer beslist een conflict wilde mijden, verliet Iwan de Poort en ging liggen rollen op straat, precies op de plek waar Cera even daarvoor had gelegen. Dat kon geen toeval zijn natuurlijk. Of er is iets bijzonders aan dat plekje, óf Iwan wilde voelen wat Cera had gevoeld, óf...., vult u zelf maar in want we willen u niet altijd alles voorkauwen!
Oscar was overeind gekomen en kwam voorzichtig, pootje voor pootje, naar de Katbladstraat toe. Iwan leek de Os vergeten, óf had gewoon zo zijn prioriteiten.....

Wel, Oscar was allang pleiten toen Iwan terugging om te kijken waar zijn slachtoffer was gebleven, maar de grote Rooie zag daar tot zijn verrassing en teleurstelling geen Os maar zijn huisgenoot Igor staan.
Ja, want Ieg had blijkbaar ontdekt dat iedereen opeens uit de tuin was verdwenen en had geen zin om zich alleen te vermaken.

Oscar was ondertussen op zijn favoriete wielhuis geklommen om daar wat water te drinken uit één van de vele bassins op het dak.

Cera ontdekten we op het wielhuis daarachter, dus ook zij was veilig voor de grote Rooie.
Was dit het eind van het verhaal? Neen. Leest u gerust verder!

Kleine Loesje was namelijk opeens opgedoken en wilde heel graag kennis maken met die grote Reus Iwan. Neus en neusje werden voorzichtig tegen elkaar aan gedrukt en wij hoorden geen enkele wanklank, zagen geen enkel teken van agressie. De reus en de dwerg, dat is de titel van dit verhaal en nu kunt u zien waarom. Schattig heh?

Het neus-neuscontact duurde best lang, maar toen een vreemd geluid de oortjes van beide haarfabrieken bereikte, draaiden ze beiden tegelijkertijd hun kop(jes) om en keken in de richting waarvan het geluid was gekomen. De fotograaf zag niets wat de moeite van het omkijken waard kon zijn, maar de oren van haarfabrieken zijn natuurlijk veel beter dan die van een mens, niet?
Loes besloot op het geluid af te gaan, keurde Iwan geen blik meer waardig en wij zagen haar tussen de fietsen verdwijnen.

Loes ging, Igor kwam. We denken dat hij al die tijd in de Poort had gezeten, maar weten dat niet zeker omdat we dat niet goed hadden kunnen zien en vooral gelet hadden op Iwan en Loes. Doet er ook niet toe waar hij zat, nu stond hij naast zijn huisgenoot te kijken naar die leuke, kleine meid die intussen aan de overkant van de straat aan het rondhobbelen was. Op dat moment dacht de fotograaf dat het verhaal nu wel klaar was en ging op weg naar de redactie voor een lekker bakkie Nespresso. Nog even omkijken voor de zekerheid?

Ja, zo zie je maar, nooit te vroeg aftaaien, heh? Nee, want nu had Loes zich opeens in een vervelende positie gemanoeuvreerd; ze zat tussen I & I ingeklemd en kon geen kant meer op!
De koffie moest dus nog even wachten, want je weet maar nooit hoe zo'n bijzondere situatie afloopt. Zou Loes weten te ontsnappen?
Nee, dit is geen cliffhanger; we maken het verhaal gewoon nog even af. Kijkt u  mee naar de volgende foto?

Igor kreeg het op zijn zenuwen en trok zich terug. Dat hadden we dus niet van hem verwacht, maar haarfabrieken reageren wel eens meer anders dan je zou denken. Ieg leek een beetje bang voor kleine Loes en had een hoop terrein prijs gegeven zodat zij een nieuwe positie kon innemen.

Maar Iwan bleek totaal niet van plan om het de kleine meid moeilijk te maken! Hij liep rustig langs haar heen en keek toen nog even om om te zien hoe Loes voorzichtig naar de Katbladstraat terug huppelde.
Wel, nu waren dus alle problemen opgelost en kon de fotograaf met gerust hart naar huis; de spanning was uit de lucht.

En Oscar dacht er ook zo over; hij sprong van zijn wielhuis af en viel uit pure vreugde (denken we) pardoes de Boez om zijn nek.
Jammer dat nu net deze foto weer onscherp is; we hadden helaas weer eens geen tijd om scherp te stellen....
Einde! Pfffffffff.