Wandeling in de Storm, deel 2, slot.

Wel, zo zie je sommige haarfabrieken maandenlang niet, en dan zie je ze opeens weer eens voor het raam opduiken. Wij vinden het overigens altijd erg prettig om alle katten uit de buurt regelmatig te zien, want zo weten we tenminste dat ze er nog zijn!
Wie dit is? Monster natuurlijk! Hij komt niet zo vaak op straat, maar wel op het dak en een enkele keer dus voor het raam.

Natuurlijk had Monster geen interesse in mevrouw K. met haar camera, maar des te meer in Oscar en Cera. Het was tenslotte zijn huis met zijn struiken waar ze in aan het rondsnuffelen waren, en dan moet je goed opletten dat er geen ongeoorloofde handelingen plaatsvinden, zoals markeren bijvoorbeeld. Doch dat waren onze twee reporters helemaal niet van plan...

Nee, de Os had het erg druk met een platgewaaide klimroos; hij probeerde de takken uit de knoop te halen maar dat was onbegonnen werk. Bovendien zaten er doornen in en die kunnen nog wel eens gemeen prikken, heh Os?
Mevrouw K. wilde nu echt wel weer eens doorlopen, en ging alvast vooruit.

Op de stoep bij het Gevaarlijke Water was de storm op zijn hevigst. Vandaar ook dat onze reporters dicht tegen de muur aan bleven lopen en mevrouw K. er heel bewust voor koos om niet naar het Water toe te gaan. Stel je voor, heh? Nee, liever niet....

In de Katbladstraat kwamen we langs het huis van Pepper. Inderdaad, wij moeten nog steeds eens langs bij deze haarfabriek voor een interview; dat is er helaas nog niet van gekomen.
De vorige keer dat wij Pepper kiekten stond de vensterbank nog vol prachtige orchideeën, maar toen hadden we al door dat Pepper geen respect toonde voor deze prachtige plantjes en wisten toen derhalve ook al dat ze geen lang leven beschoren waren. En inderdaad, er staan nu (minder kostbare, schatten wij zo in) lid-cactussen voor het raam van Pepper.

Evenals Monster had ook Pepper alleen maar belangstelling voor Cera en Oscar, en omgekeerd was dat weer niet het geval. Onze reporters zagen Pepper niet eens, of het kan natuurlijk ook zijn dat ze deden alsof.
Mevrouw K. riep Pepper gauw nog een "tot ziens" toe, en een waarschuwing, want de haarfabriek had niet in de gaten dat er bijna een plantenpot van de vensterbank afkukelde.
Wel, zo waren wij dus toch nog twee andere poezen tegengekomen op onze wandeling, al zaten ze dan achter een raam. Stond ons nog meer te wachten? Jazeker!

Tot zijn (en onze) grote blijdschap kwam Os zijn oude huisgenoot Lima nog tegen in de Katbladstraat. Ze begroetten elkaar zeer vriendelijk en vol genegenheid. Natuurlijk krijgt mevrouw K. bij het zien van dit soort tafereeltjes altijd direct een brok in de keel, en daarom leek het haar beter om maar weer een stukje door te lopen. Zij had namelijk geen zakdoek bij zich, en bovendien waren haar handen inmiddels compleet verstijfd door die koude wind.
Oscar dolde nog even kort met Lima, maar hij (Osd) was aan het werk (vond hij) en de ronde was nog niet...eh....afgerond. Nee, wij waren nog niet in de Hoftuin geweest, heh? Nou, vooruit dan maar.

Ach, nog een raamkat! Dat was vast een vergissing, want Panda is altijd buiten, weer of geen weer. Alleen nu dus niet. Hij zat boven en keek derhalve naar beneden (anders had hij ons niet gezien), en het was duidelijk dat hij de pest in had. Ja, want Panda is een zeer trouw lid van "Hof is Vol", en wilde uiteraard op dat moment niets liever dan onze twee reporters uit zijn tuin meppen. Nee, wij weten niet of het mens van Panda en Harry een glazenwasser heeft en willen het daar verder ook niet over hebben want dat vinden wij zeer ongepast...

Wel, Harremans was wel buiten. Hij zat op het bankje van Rooie Gijs (zaliger) en hield helemaal in zijn eentje de tuin onder controle. Het is duidelijk dat hij daar niet voor niets de boel in de gaten zat te houden, en wij vreesden dat hij spoedig in beweging zou komen om tenminste één van onze reporters aan te vallen. U ziet zijn blik? Wel, dan weet u dus ook genoeg, niet?

Misschien kwam het doordat de Os net zijn maatje Lima had ontmoet, of doordat hij spannende geuren rook aan het struikje (zie foto), maar de Verkenner A was niet in goede doen en merkte Harry niet op. Mevrouw K. mocht hem natuurlijk niet waarschuwen, want dat is tegen de regels van het Katblad. (Wij hebben u al eens uitgebreid uitgelegd hoe dat werkt, toch? Maar voor het geval u het vergeten bent, mevrouw K. mag dus niet ingrijpen; alle haarfabrieken hebben het recht hun territorium te verdedigen, zelfs als dat zou betekenen dat één van onze eigen haarfabrieken daar klappen bij oploopt. Alleen in geval van noodsituaties mag de fotograaf of mevrouw K. iets roepen of blazen naar een haarfabriek die het de bont maakt en uit is op moord en doodslag. Daar was nu geen enkele sprake van. Voor de duidelijkheid: wanneer mevrouw K. of de fotograaf de regels overtreden, moet het Katblad worden opgeheven wegens onjuiste en incorrecte (= valse) berichtgeving, en dat hebben wij natuurlijk liever niet - en u ook niet, hopen wij.....)

Goed, wat wij verwachtten gebeurde dus inderdaad. Harry kwam heel onverwacht en zonder dat onze twee reporters het in de gaten hadden van het bankje, en maakte hen op zijn eigen, onvriendelijke wijze duidelijk dat ze ongewenste vreemdelingen waren. Bovendien liet hij ze weten dat het Hof dus Vol is (staat in het partijprogramma), voor het geval dat ze zouden overwegen te verhuizen naar het Hof of te komen logeren. Wij hebben verder niet meer op de reactie van Panda gelet, maar die was ongetwijfeld zeer trots op zijn broer.

En Harremans was ook best wel trots op zichzelf, al vond hij het jammer dat hij geen van beide vreemdelingen had kunnen raken. Hoe dat dan kwam? Wel, mevrouw K. en de fotograaf stonden in de weg. Nee, dat was echt geen opzet, dat gebeurde heel toevallig. Dus voor wie al vreesde (of stiekem misschien hoopte?), het Katblad blijft voorlopig gewoon nog even bestaan.

In deel 1 van dit verhaal hadden wij u al bericht dat onze Boezelmans er geen heil in had gezien met ons mee te wandelen, en toen wij de Poort uitkwamen zagen wij hem op de tweede verdieping van de redactie zitten, ook alweer voor het (nog pas gelapte!) raam inderdaad. Dat brengt dus het aantal raamkatten tijdens deze wandeling op vier, en dat is een aardige score.
Mevrouw K. bleef verder niet langer buiten omdat de fotograaf twee handen nodig had om zich te ontdoen van de camera (jawel, totaal verkrampt dus). Daarna bood een teiltje warm water uitkomst, en daarna moest natuurlijk wel een kopje koffie gemaakt worden, heh?
Dit keer koos mevrouw K. voor een Ristretto, wilde daar terloops nog een scheut cognac ingooien, maar de fotograaf kon dat gelukkig nog net voorkomen. Vervolgens ging de Boez tot onze verbazing naar buiten, het mormel.