Omdat de Boez nou niet dagelijks met ons op pad wil en er nu wel bij was, besloot mevrouw K. er een groot rondje van te maken. Dat betekent dus dat we ook nog even naar de Hoftuin gingen; misschien dat daar nog wat "nieuws" voor het Katblad voor ons op te pikken was?
De Boez deed erg zijn best, controleerde het luikje van Myo (op de achtergrond) en besnuffelde vele plantjes en struikjes. Maar helaas, geen spannende ontdekkingen in dit deel van de tuin dus.
Beide reporters wilden ook nog een kijkje gaan nemen in Iwan's straat, maar kwamen daarvan (al voor de ingang van de Poort) terug omdat de Borderliner (blafbeest) haar koppie om de hoek van de Poort stak. Wel, met dit blafbeestje willen onze haarfabrieken natuurlijk liever niets te maken hebben. En waarom niet? Daarover vertelden wij al eens meer, maar voor onze nieuwe lezers dan nog even deze uitleg: de betreffende Borderliner (wonend in het huis achter de witte muur) heeft als grootste hobby "haarfabrieken opjagen". Als ze zich los weet te rukken breekt er volledige paniek uit, zowel bij onze katten als bij alle mensen die zich maar enigszins in de buurt bevinden, en dan vooral bij het mens van het blafbeest zelf. Het gekef is oorverdovend en de ontblote tandjes zien er bijzonder gevaarlijk uit, maar bovendien rust de Borderliner niet voordat ze een haarfabriek in een hoek gedreven heeft en is daarvoor bereid de hele buurt door te rennen, en als het moet ook nog een flink eind de buurt uit. Onze katten vinden de weg naar huis vervolgens wel weer terug, maar het blafbeestje niet. Geheel gedesoriënteerd door de wilde jacht, komt ze tot de conclusie dat ze onderweg niet goed heeft opgelet en gaat dan maar wat nerveus ronddwalen tot ze door haar mens gevonden wordt. (Het kan trouwens ook best zo zijn dat het blafbeest doet alsof ze verdwaald is, en even wat langer van haar vrijheid wil genieten!) Genoeg nu over de Borderliner.
Onze reporters gingen terug de tuin in terwijl het blafbeest zijn voordeur in gesleurd werd, wat nog een hele klus was omdat ze poezen gezien en geroken had.
Oscar zag een meesje in de boom, en het bestuderen van dit vliegbeestje kalmeerde hem weer enigszins.
Ergens op deze foto moet het meesje te zien zijn, maar eerlijk gezegd konden wij hem op de redactie ook niet (meer) ontdekken.
In elk geval kunt u zien hoe leuk het is om in je tuin een boom te hebben die midden in de winter rose bloemetjes heeft! Maar dat terzijde.
De tuin-inspectie ging nog even door. Oscar ontdekte een flinke stapel met snoei-afval van de Kiwiboom, maar keurde de takken af. Te oud? Niet genoeg geur meer?
Mevrouw Katblad inspecteerde ook de stapel en kon geen kattenharen aan de takken ontdekken. Dat was afgelopen zomer wel anders; nadat alle katten uit de buurt op de takken hadden liggen dweilen!
De Boez kwam de takkenbos ook nog even controleren en dacht er iets anders over dan de Os; toen hij een takje had gevonden dat blijkbaar nog wel lekker en aantrekkelijk rook, nam hij ruim de tijd om er met zijn snuit langs te wrijven, genietend met gesloten oogjes.
Wel, mevrouw K. vond het wel welletjes en wilde naar huis, naar de koffietafel om het maar zo te zeggen.
Hoewel er geen pestkoppen in de tuin aanwezig waren, had Cera het toch verstandiger gevonden om in de buurt van de Poort te blijven om zich, zo nodig, snel in veiligheid te kunnen brengen. Maar ze had lang op ons moeten wachten en was bijna in slaap gevallen. Natuurlijk was zij direct klaarwakker toen mevrouw K. met haar fluitje alle haarfabrieken opriep mee naar huis te gaan, en zo werd het nog even flink dringen in de Poort naar de Katbladstraat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten