Niet geslaagde actie...

Gisteren kwam WW langs op een moment dat mevrouw K. net even aan het pauzeren was. Nu had zij zich voorgenomen om WW een keer te volgen om er zodoende achter te komen waar hij woont, doch de koffie was net ingeschonken dus stelde ze die voorgenomen volgactie liever nog even uit.

Wel, WW zelf wilde in dat geval best even op mevrouw K. wachten blijkbaar, want hij ging bij de voordeur liggen tot ze klaar was, haar jas had aangetrokken en de laptop had uitgezet.
Nu moest WW natuurlijk wel gaan lopen, en dan uiteraard het liefst in de richting van zijn huis, anders schoot het allemaal nog niet op.
Afijn, we wilden het er best op wagen, want je weet het immers maar nooit en bovendien scheen de zon.

Toen we de deur openden stond WW op en liep richting Kruidentuin. Zou hij begrepen hebben wat de bedoeling was?

Welnee, natuurlijk niet. Want in de tuin dook hij ergens tussen de struiken.
Nee, dat hoorde niet bij ons plan want daar konden we hem niet meer zien.
Gelukkig was de Boez bereid om WW in de gaten te houden; hij ziet meer dan mevrouw K., heeft dat al eens bewezen ook.
Toen begon het wachten.

Ja, daar zat hij dus ergens. Tenminste, op deze plek was hij in het struikgewas gekropen. Nu was het zaak om goed te blijven opletten, want ergens moest hij toch weer tevoorschijn komen, toch?

Voor Oscar was het lange wachten erg zwaar. Hij begon zich stierlijk te vervelen en sprong tenslotte op een wielhuis om de tijd te doden met het markeren van een antenne. Ja, zo was hij tenminste nog een beetje nuttig bezig, vond hijzelf.

Net toen mevrouw K. het wachten wilde opgeven omdat ze dacht dat WW toch ergens "ontsnapt" moest zijn, kwam hij tevoorschijn. Hij had het opeens erg druk met snuffelen en markeren (ja, sproeien dus) en werd daar flink nerveus van. Hij maakte er overigens gekke, kirrende geluidjes bij, dus was blijkbaar ergens erg opgewonden van geraakt. Zouden het de geuren zijn van Pincho (BW)? Dat zou natuurlijk heel goed kunnen, want op deze plek zagen wij in het verleden ook BW vaak rondscharrelen.

Wel, opeens kwam WW tussen de struiken vandaan en liep wat rondjes om het centrum van de tuin, op het pad dus. Nou, eindelijk weer een duidelijk foto van deze druktemaker!
Maar we waren hier wél gekomen om hem naar zijn huis te volgen, en dat schoot nog steeds niet erg op...

Hé jochie, is het nog geen lunchtijd? Of doe je daar soms niet aan?

Hadden wij iets verkeerds gezegd? Blijkbaar wel want WW dook weer tussen het gebladerte. Weer op zo'n plek waar wij hem verder niet meer konden volgen...

Gelukkig was de Boez daar weer, vast van plan om WW niet uit het oog te verliezen. Een hele geruststelling dus.
Inderdaad, de Boez doet heel af en toe ook nuttig werk in plaats van alleen maar flierefluiten, dat moeten wij eerlijk toegeven.

Oscar deed trouwens ook zijn werk, maar was daarin duidelijk minder enthousiast; hij gaapte zelfs een paar keer en liet zijn blik meerdere malen afdwalen.

Weer moesten we wachten, en wachten. Dit ging het toch echt niet worden, heh mevrouw Katblad? Nee, WW was niet van plan om ergens heen te gaan, en zeker niet naar zijn huis. We moesten ons plan dus maar in de ijskast gaan zetten en een beter moment afwachten! Voorlopig zou het nog een raadsel blijven, de woonplek van WW (zo hij die heeft natuurlijk!).
Mevrouw K. liep nog een laatste keer langs de bossages.

En ja hoor, daar dook WW opeens weer op, alsof hij had gevoeld dat wij de handdoek in de ring hadden gegooid.
Nou mooi ventje, je hebt ons er mooi tussen genomen! Gefeliciteerd!
En toen was de batterij weer leeg.....