Wandeling in de Storm, deel 1

Mevrouw K. vond het, ondanks dat het flink stormde, tijd voor een kleine wandeling. Ja, want van dat binnen rondhangen word je maar stoffig, en vooral de jonge katten hebben voldoende beweging nodig en dat kregen ze nu niet.
De Boez zag een wandeling echter niet zitten. Hij bleef liever op de vensterbank om door het glas naar buiten kijken, en liet zich niet overhalen tot een frisse neus. Ja, misschien was hij ook wel gewoon dwars en tegen de draad in, maar in elk geval ging hij niet mee, en dat speet ons zeer.

Oscar had geen enkele aanmoediging nodig. Hij had alweer zeker een half uur op een stoel gelegen en was wel weer toe aan een uitje.
Hij liep alvast vooruit, en zodoende kunnen we zien hoe hij nog net door het luik naar buiten kan. Hij krijgt overigens sinds kort "light-brokken", en wij hebben de indruk dat hij iets aan het afvallen is daardoor. Maar dat terzijde.
En Cera dan? Ging zij niet mee? Wel, Cera was niet eens thuis!

Wij gingen alvast met Oscar op weg en riepen ondertussen Cera's naam.
Toen ging de deur bij de buuf open en daar kwam Cera aan. Jawel, ze had lekker op het bed van de buuf liggen slapen, ondanks dat Charli en Ollie dat niet altijd kunnen waarderen. Maar Cera trekt zich daar blijkbaar niet veel van aan.
Gelukkig had zij wel zin in een kleine wandeling, en zo kwam het dat ze enthousiast naar buiten huppelde. Nu waren we tenminste met twee haarfabrieken, en dat is leuker dan met één, toch? Kom jongens, we gaan eerst naar de Kruidentuin. Jullie weten de weg!

Zoals iedereen wel weet, er vloog gisteren een flinke storm over ons land en ook in Leiden hadden we daar last van (al was het lang niet zo erg als in het Noorden van ons land - wij leven zeer met de mensen en dieren daar mee en hopen dat ze, zo mogelijk, droge voeten c.q. poten houden..... - geldt natuurlijk ook voor andere delen van ons land).
Bij ons hier hebben we dus geen wateroverlast, maar toch vond Os het nodig om op de zaken vooruit te lopen en alvast te gaan oefenen in het "pootjes droog houden". Je weet immers maar nooit; ook in de stad kan het mis gaan als het water stijgt, heh?

Oké Os, we hebben nu allemaal kunnen zien dat je een prima klimmer bent (alsof we dat niet al wisten), dus kom nu maar weer naar beneden. We zouden toch een stukje gaan wandelen? Nou dan.

De twee reporters waren erg opgewonden, maar dat kwam natuurlijk door de storm. Gewoon lopen (wandelen) was er niet bij, er werd voornamelijk gehuppeld, gedold en geklooid.
Op de foto hiernaast speelt het stel een soort tikkertje, alleen hebben ze nog niet bepaald wie hem is, zeg maar.

Ondanks dat het volgens onze buiten-thermometer 8 graden was, kreeg mevrouw K. erge last van koude handen. Tenminste, de hand waarmee ze de camera vasthield werd een beetje gevoelloos en daarom besloot ze tot een kort rondje. Doch, de twee reporters waren het daar niet mee eens. De laatste dagen was er toch al nauwelijks gewandeld, dus deze keer moesten we het gelijk maar goed doen. Terwijl mevrouw K. al in de Steeg van Storm was en hen riep, maakten ze duidelijk dat ze niet met haar mee zouden gaan. Jawel, pure chantage en mevrouw K. gaf maar toe.... En zo gebeurde het dat wij toch een lange ronde gingen maken, ondanks de kouwe klauwen van mevrouw K......

Os ontdenkte een leuk zwiepende tak. Of eigenlijk een hele bos zwiepende takken maar hij koos er één uit om mee te spelen.
Kom Os, we waren aan het wandelen en mevrouw K. loopt liever door, dan blijft ze tenminste in beweging. Als je verder wilt spelen is dat oké, maar we gaan hier niet op je staan wachten!

Helaas waren we tot nu toe geen enkele andere haarfabriek tegengekomen. Nee, ze waren natuurlijk wel wijzer en bleven liever uit de wind, bij de kachel. We verwachtten dan ook niet nog iemand te zien op onze wandeling, maar hadden het bij het verkeerde eind! Hoezo? Wel, dat leest u later in deel twee!