Wat was namelijk het geval?
Iemand anders was op haar bankje (aan de overkant van de redactie) aan het klooien en zooien terwijl zij daar had willen gaan zitten...
Nu hadden wij zo de indruk dat Charl heel goed wist dat Cera op het wielhuis vlakbij zat te wachten totdat hij eindelijk eens zou oprotten, en dat hij juist daarom daar bleef rondhangen. Doch toen wij Charl daaromtrent aan de tand voelden, deed hij alsof zijn neus bloedde en zette daarbij zijn zielige, onschuldige, maar ook toch wel brutale ogen op.
Wel, ook nadat wij vertrokken waren bleef Charl nog een hele tijd op het bankje zitten en hangen terwijl Cera vergeefs wachtte op zijn vertrek. Tenslotte gaf ze het maar op en verdween in de richting van de Kruidentuin. En toen Charl in de gaten had dat Cera was vertrokken, sprong hij van het bankje en wandelde erg kalm en zelfvoldaan weg.
4 opmerkingen:
Katten! Het zijn ook net mensen. Of was het nou andersom?
@WWW: Mensen zijn gestorven katten en katten zijn gestorven mensen.
Eén en ander schijnt reïncarnatief over te gaan.
Zoals een vlam van de ene naar de andere kaars gaat.
Cera heeft wel het zonnigste haarkontje van Leiden !
Klopt, Kamiel!
Een reactie posten