Concurrentie-strijd

Er zijn van die dagen dat onze haarfabrieken niet vooruit te branden zijn. Ze gaan dan weliswaar de deur uit, maar van hard werken voor het Katblad (dus voor de brokjes, inentingen, gourmetmousse, snoepies, vers kattenbakgrit, vlooienbehandelingen, soigneren etc.), ho maar.

Jut (Boez, links) en Jul (Oscar, andere kant) ziet u hier zitten in de Kruidentuin. Jawel, het enig wat ze deden was op hun rozijntje zitten en voor zich uit staren.

Voor Cera gold min of meer hetzelfde. Ook niet bereid tot enige activiteit, aangestoken door de passieve Jut en Jul.
En omdat er geen nieuws werd gezocht en dus derhalve ook niet werd gevonden, het volgende verhaaltje ter opvulling.

Cera kwam (alweer drie en een half jaar geleden) regelmatig bij ons aan het loket omdat ze zich op de redactie welkom voelde, graag meeging op onze rondes door de buurt, verkenner wilde worden en behoefte had aan gezelschap. Ze sloot eerst vriendschap met Japekoppie (beiden waren zelfs nog korte tijd verloofd), wierp zich daarna op als vaste oppas voor de baby (later kleuter) Boez en sloot vervolgens ook vriendschap met hem. Ze waren indertijd twee handen (vier poten) op één buik, zeg maar. Ja, Boez en Cera waren lange tijd onafscheidelijk totdat Oscar op het toneel verscheen. Boez en Os kwamen elkaar tegen op straat en werden direct dikke maatjes, boezemvrienden dus. En Cera moest erop toezien hoe Boez steeds vaker met de Os optrok in plaats van met haar. Omdat ze zoveel om Boez gaf, besloot ze ook vriendschap te sluiten met zijn nieuwe maat Oscar. Ze had geen keuze eigenlijk, want ze was altijd alleen geweest, werd door bijna elke haarfabriek uit de buurt gepest en had alleen nog de Boez als vriend. Dus omdat Boez een nieuw maatje erbij kreeg, kon zij niet anders dan dat nieuwe maatje van hem te accepteren en met die twee mee te lopen, mee te blijven doen....
Op bovenstaande foto kunt u zien dat de Boez nog altijd aandacht aan Cera besteedt en geïnteresseerd is in haar, al is de Os zijn grootste liefde geworden. Oscar echter ziet Cera als een concurrente, en tolereert haar slechts als huisgenote met net iets meer rechten (want langer bij ons), en daar blijft het bij.

Ja, een beetje triest vindt mevrouw K. dat wel, want Cera hangt er soms voor haar gevoel (dat van mw.K. dus) een beetje bij. Maar aan de andere kant had Cera, voor ze bij de redactie kwam, helemáál geen vriendjes. Werd ze alleen maar gepest door alle buurtkatten en moest ze constant voor elke haarfabriek op de vlucht en kon ze met niemand spelen.
En als Cera 's avonds op het grote bed klimt, haar portie knuffels en aaien in ontvangst neemt en met haar natte neusje een spoor trekt over een arm en het smoelwerk van mevrouw K., moeten we concluderen dat ons model het eigenlijk best wel naar haar zin heeft. Toch?