Topreporter overvallen

Jawel, al deed Monster nog zo zijn best om niet gezien te worden, mevrouw K. en Oscar hadden hem allang in de smiezen omdat die witte pootjes zo goed zichtbaar zijn, heh?

We waren benieuwd wat Monster van plan was. Hij zat hier vlakbij zijn deur in de Parallelstraat, en dus in zijn eigen territorium. En daar Oscar zich buiten zijn eigen territorium en in dat van Monster had gewaagd, zou Monster hem vast en zeker de oren willen wassen, om het maar zo te zeggen. Tenminste, dat dachten en verwachtten we.

Wel, Os deed eerst alsof hij de vijand niet gezien had en negeerde Monster, maar toen deze zomaar ineens bovenop hem sprong, hield hij dat uiteraard niet vol.
Dit was geen kwestie meer van "oren wassen", dit leek wel een poging tot eh.... haarfabriekgemeenschap!

Nou ja zeg! Wij dachten toch echt dat Monster "geholpen" was! Maar dan misschien een beetje aan de late kant?
(Dit laatste is maar een veronderstelling die eigenlijk nergens op gebasseerd is.)

Os verzette zich niet maar liet zich op straat zakken. Wat moesten we hier nu weer van denken? Waarom sloeg de Os niet van zich af?

Monster had zijn tanden in de nek van Oscar gezet maar daarna wist hij het niet meer zo goed. Wat was zijn bedoeling ook alweer geweest? Toen hij aan deze actie begon had hij vast wel geweten wat hij allemaal van plan was, maar nu was hij het in elk geval kwijt.

En daarom sprong hij plots weer van Oscar af en onze Topreporter keek hem verbluft na.
Wat nu? Konden we niet beter terug naar de redactie gaan om bij te komen van deze schokkende gebeurtenis?
Moesten wij onze ronde eigenlijk wel voortzetten?

Oscar vond van wel. We waren immers inmiddels al bijna aan het eind van de Parallelstraat en dus konden we net zo goed doorlopen, qua afstand maakte het niet echt veel meer uit en bovendien geeft een Topreporter niet zo snel op.
We liepen daarom rustig verder en de brutale Monster volgde ons. Oscar keek strak vooruit en probeerde zijn belager nog steeds te negeren. Dat vonden wij wel knap van hem, vooral natuurlijk rekening houdend met wat hem net was overkomen.

We liepen in vrij snel tempo langs het Gevaarlijke Water om weer in de Katbladstraat te komen. Al die tijd hobbelde Monster achter ons aan, van boom tot boom, van plantenbak tot plantenbak, en zich steeds overal achter verschuilend.
Doch toen we ter hoogte van de Steeg van Storm waren en Os doorliep naar de redactie, sloeg Monster linksaf. Hier werd het blijkbaar toch te link voor hem; er zouden zomaar nog meer reporters kunnen rondlopen en in een ontmoeting met de anderen had hij blijkbaar geen zin.
Monster stopte nog even om de Os na te kijken, toen liep hij door.

Halverwege de Steeg, bij de deur met luikje (waar Storm vroeger woonde) liet hij zich neervallen. Waarom weten wij niet; misschien begon zijn territorium daar wel maar het kan ook zijn dat hij moe was en even wilde uitrusten.

En daarmee eindigt dit verhaal. Oscar heeft niets meer willen vertellen over het vreemde voorval met Monster en mevrouw K. houdt er liever ook haar mond over. Wij weten echter niet of dat nu wel zo verstandig is.