Soms heb ik zin in het uithalen van een beetje rottigheid. Onschuldige rottigheid natuurlijk, maar het moet wel door anderen opgemerkt worden, anders is er geen moer an. En daarom kies ik altijd een huisgenoot uit als slachtoffer.
Mevrouw K. zegt dat ze aan m'n ogen kan zien wanneer ik een geintje ga uithalen, dus dat is dan mooi meegenomen want dan houdt ze de camera alvast klaar. Zoals op de foto hiernaast dus.
Ik zit in de Kruidentuin naar de rondscharrelende Os te kijken en ben dus wat van plan. Gewoon een geintje, een heel klein beetje rottigheid maar.
Het was gewoon maar een klein rottigheidje, gewoon een geintje eigenlijk, en ik bedoelde er heus niks kwaads mee.
Soms worden dus mijn geintjes niet op prijs gesteld en dan noemen ze het rottigheid.
Maar ik bedoel er echt niks kwaads mee, echt niet, nee.
4 opmerkingen:
Boez, ik kan me heel goed voorstellen dat Os er een beetje genoeg van begint te krijgen na wat hem vrijdag met Monster overkwam! Maar goed, daar was jij niet bij natuurlijk....
Os heeft duidelijk een trauma opgelopen door Monster, dat beleeft hij opnieuw als jij op hem springt, Boez. Laten we hopen dat Oscar er zelf overheen komt en dat hij niet naar de kattenpsycholoog hoeft voor een emdr behandeling.
@ina: maar baasjes passen emrd toch al eeuwen toe door met allerlei frutsels aan touwtjes voor de ogen van de gedomesticeerde schatteboutjes heen en weer te bewegen ?
Een swabberende wortel voorhouden heet dat toch ?
Geweldig, die Boez (sorry Oscar)!
Een reactie posten