"Rustige wandeling" (1)

Japekoppie had aangegeven dat hij graag met mevrouw K. een eindje wilde gaan lopen, maar dan zonder één van de andere reporters erbij.
Hij wil namelijk niet gestoord worden bij zijn rondje verkennen en vooral de jonge jongens doen altijd erg lastig door voor zijn poten te lopen of andere geintjes met hem uit te halen, en daar kan onze senior-reporter niet zo goed meer tegen.
Wel, er was verder geen andere haarfabriek in de buurt dus mevrouw K. en Japekoppie vertrokken gezellig saampjes vanaf de redactie. (U ziet J. op bijgaande foto wat zorgelijk kijken, maar dat was omdat hij niet echt geloofde dat het een wandelingetje voor twee zou gaan worden; hij maakte zich daar gelijk al zorgen over. En naar even later bleek, terecht.)

Ja hoor, daar had je het al. Nog niet eens halverwege de Kruidentuin sprong opeens de Boez uit het struikgewas tevoorschijn, zo van: Kiekeboe hier ben ik, leuk heh?
Maar J. vond het dus helemaal niet leuk, al was hij wel zo beleefd om de groet van de Boez te beantwoorden.

Eerst leek het erop dat Boez niet met ons zou meegaan. Hij verdween namelijk vrij resoluut en snel in de richting van de Katbladstraat toen mevrouw K. en Japekop verder wandelden. J. liep trouwens niet zo snel als zijn mens, maar dat kan komen doordat hij zich nog wat slapjes voelt. Hoewel, Japekop is nooit zo'n hardloper geweest en neemt altijd ruim de tijd voor alles.
In elk geval haakte hij niet af en dat was al heel wat.

Wel, in de Parallelstraat merkten we dat de Boez toch maar had besloten met ons mee te gaan, want plots kwam hij de hoek om. Ja, eh, als je hem roept en graag wilt dat hij meekomt maakt hij vaak juist heel pesterig rechtsomkeer, als je net even een keer liever niet wilt dat hij meegaat, komt hij ongevraagd en zonder problemen mee! Erg onberekenbaar inderdaad, deze reporter.
Mevrouw K. kon hem natuurlijk niet terugjagen, maar vroeg de Boez wel om een beetje zijn gemak te houden en vooral Japekop niet dwars te zitten. Boez deed uiteraard alsof hij dat niet had gehoord.

Maar gelukkig kreeg J. wel de gelegenheid om ongestoord al het nodige snuffelwerk te doen en hier en daar te markeren.
Het luikje op deze foto is trouwens dat van de inmiddels verhuisde Vlinder; het huis wordt thans bewoond door een horde studenten die, als ze thuis zijn, vooral voor de tv hangen, omringd door de nodige flessen en glazen, zeg maar. Een haarfabriek in dit huis hebben we niet kunnen ontdekken en dat is misschien maar goed ook...

De Boez liep aan de overkant van de straat en gedroeg zich gelukkig vrij rustig. Hij keek wel regelmatig naar wat Japekoppie aan het doen was, en toen deze weer eens ergens stond te markeren leek Boez even hetzelfde te willen doen; we zagen hem zijn achterste naar een plantenpot draaien, zijn staart trilde opgewonden, maar wij hebben daarna een controle uitgevoerd en geen drup op de plantenbak kunnen ontdekken. Hij stapte trouwens erg snel weer bij de plantenbak weg dus misschien wist hij zelf niet eens wat hij aan het doen was of wilde gaan doen.
Wij hebben de Boez overigens pas één keer echt een struik op dergelijke wijze zien markeren, maar toen hadden we ook al de indruk dat het meer een opwelling was, eigenlijk tegen een "vergissing" aan, zo van: Oeps, wat deed ik nou toch?

We gaan nu weer snel kijken wat Japekop allemaal aan het doen was, want dit was zijn wandeling, zijn reportage, en we willen hem natuurlijk niet tekort doen.

We waren al vrij dicht in de buurt van de Steeg van Storm gekomen toen Japie opeens stilstond en strak en zeer geboeid voor zich uitkeek. Daar moest wat spannends aan het gebeuren zijn, dat kon niet anders!

Ach, laat nu net op dit moment iemand voor de deur staan? We moeten dus helaas deze reportage even onderbreken. Er wordt namelijk een groot pakket neergezet en het is natuurlijk erg belangrijk dat we dat in ontvangst te nemen en de inhoud ervan controleren. We komen later bij u terug.