Weer ziekjes....

Japekoppie is de afgelopen paar dagen weer ziek geweest. Gisterochtend vonden wij diverse, enorme plekken braaksel op onze beide tapijten maar wisten toen nog niet van wie dat afkomstig was. Mevrouw K. stapte zelfs (want haar bril nog niet op) met een blote voet midden in een plasje gladde, slijmerige narigheid (uitgekotst op ons afstapje van keuken naar huiskamer), gleed uit maar wist nog net haar evenwicht te bewaren. Doch K. had zoveel vaart gekregen dat zij bij de volgende stap op de tegels doorgleed en zodoende met nóg meer vaart al zwaaiend nog net overeind kon blijven met behulp van de iets verderop geparkeerde tv-fauteuil. Deze stoel heeft echter wieltjes en zo kwam het dat mevrouw K. met stoel en al tegen de kast tot stilstand kwam. De kast lijkt overigens niet beschadigd. Alleen Oscar was getuige van haar rare buitelingen. Hij stond erop om na het bijna-ongeval direct naar buiten gelaten te worden, en dat konden wij ons heel goed voorstellen.
Japekoppie kwam gisteren vervolgens niet ontbijten, niet naar beneden om te drinken en zelfs kwam hij later op de dag niet opdagen bij een kaasproeverijtje op de redactie. Jawel, dat is zeer verdacht want zoiets slaat hij nooit over. Hij lag op het grote bed en heeft zijn plekje de hele dag en daarop volgende nacht niet verlaten. Vanochtend kwam hij heel even een klein slokje water nemen en ging toen weer terug naar bed, weer zonder ontbijt dus. Daar bleef hij wederom de hele dag liggen.
Mevrouw K. werd zeer ongerust en was reeds voornemens de dierenarts maar weer eens te bellen voor een afspraak, maar tijdens het aanvegen van het aanrecht ontdekte zij plots enkele restanten van uitgespuugde maagpilletjes. Toen zij haar ontdekking combineerde met het feit dat J. constant zijn lippen aflikt en alsmaar zit te slikken, heeft zij de Verkenner A op bed een nieuw maagpilletje gebracht, gecombineerd met de andere pil die J. dagelijks dient te slikken. Na toediening heeft ze zijn bek uitgebreid en zorgvuldig gecontroleerd, en pas toen zij er zeker van was dat hij zijn medicijnen daadwerkelijk had doorgeslikt, liet zij J. weer alleen.
Nog geen anderhalf uur later kwam J. opeens uit zichzelf naar beneden en dronk achter elkaar veel water. Toen ging hij naar de keuken om een paar brokjes te eten. Mevrouw K. slaakte een zucht van verlichting maar durft nog niet echt hard te juichen.
Thans heeft J. plaatsgenomen in de tv-stoel (dezelfde die het leven van mevrouw K redde) en wacht daar op het moment waarop het Gourmet-diner geserveerd zal worden. En dat zal (heeft K.besloten) wat vroeger zijn dan anders.

Japekop wacht in tv-stoel op Gourmet-diner