Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 30 oktober 2012

Over onze achterbuurhaarfabrieken!

Hieronder een weergave van het interview (door mevrouw Katblad) met de mensen van Juffrouw Sokkevoet en Columbus, onze achterbuurhaarfabrieken. Wij krijgen JS en C helaas niet zo vaak in beeld en daarom werden de foto's aangeleverd.
Met dank aan Claudia en Willem Geert!


Er kwam een keer zomaar een muis in huis, en daar de vrouw heel erg bang voor dit beestje was klom zij gillend bovenop een stoel. Tot zover niks bijzonders want dit is een bekend verschijnsel, maar... Helaas resulteerde deze klimpartij in een schouder-uit-de-kom, en het idee om een haarfabriek in huis te nemen was geboren (ook dit komt vaker voor).
Man en vrouw gingen naar het dierenasiel om daar de ideale muizenvanger uit te zoeken. Dat werd juffrouw Sokkevoet, die toen nog "Lady" heette.

juffrouw Sokkevoet

Sokkevoet zat (met haar opvallende, hagelwitte sokjes) in de buitenkooi en de mensen hadden direct contact met haar, en zij dus ook met de mensen; de juffrouw begon zowaar luid te spinnen. De zaak was toen gauw rond. Sokkevoet was op dat moment nog maar twee jaar (geboren in 2008) en was door haar vorige mensen na een verhuizing achtergelaten.


De juffrouw mocht dezelfde dag nog met haar nieuwe mensen mee, doch in haar nieuwe huis hield zij zich gedurende twee dagen verstopt. Echter, toen er nota bene weer eens een muis in de kamer verscheen, kwam Sokkevoet onmiddellijk tevoorschijn om het diertje te vangen, alsof ze wist dat dit nu precies de bedoeling was! Missie geslaagd!, vonden de mensen. Sokkevoet moet dat begrepen hebben want daarna wende ze verbazingwekkend snel en verliep de socialisatie prima.

de kleine Columbus

Een paar maanden later gebeurde het volgende.
Een collega van de vrouw ging naar de Macro, en eenmaal op de parkeerplaats hoorde de collega gemauw onder de motorkap vandaan komen. Jawel, er bleek een kitten te zijn meegereisd vanaf een boerderij waar erg veel katten rond hadden gelopen...
De eigenaar bleek niet geïnteresseerd in het haarfabriekje, de mensen van Sokkevoet dus wel.
Het kitten (een hij) kreeg de naam Columbus vanwege zijn reislust en moest een stevige behandeling ondergaan tegen wormen en de mijt in zijn oortjes. Hij was op dat moment tussen de 7 en 8 weken oud en hij was nog niet eerder met mensen in contact geweest.

de kleine C met de grote juffrouw

Natuurlijk miste Columbus zijn moeder, maar zijn zachte dekentje (waarin hij kon happen en waaraan hij kon sabbelen) gaf hem troost. Bovendien wende hij snel en mocht hij van Sokkevoet bij haar slapen, iets wat nu niet meer voorkomt; vooral na C's castratie tonen de twee haarfabrieken minder genegenheid voor elkaar.

Juffrouw Sokkevoet is dus nu 4 jaar oud en Columbus is twee. Misschien komt het doordat C. zo jong bij zijn moeder weg was, maar hij is verslaafd aan kattenmelk. Wat eten betreft hebben beide haarfabrieken een voorkeur voor Gourmet Gold (de mousse) en wat betreft brokjes hebben zij het liefst het duurdere soort, zoals Royal Canin. Columbus speelt graag met een wasmiddelbol, en beiden vermaken zich regelmatig met druiven of doperwten (die rollen zo lekker) en verder nog alles wat "slierterig" is.


De twee haarfabrieken komen best wel eens buiten op straat, maar ook verkennen ze regelmatig het balkon en achterdak waar jacht wordt gemaakt op insecten.

Vorig jaar zomer verkeek Columbus zich een keer op een in huis rondvliegende hommel. Nadat hij naar het vliegbeestje had gemept, gehapt en geblazen, werd hij in zijn snuit geprikt en had hij drie dagen lang een dikke neus. Ook knalde C. eens in volle vaart tegen een tafel aan en had zich daarbij zo verwond dat hij naar de dierenarts moest.



Maar de juffrouw doet ook wel eens domme dingen. Zij was bijvoorbeeld een keer naar het balkon van een overbuur geklommen en wist vervolgens niet meer hoe weer terug te gaan. Haar mensen moesten haar toen aanwijzingen geven en zó sturen dat zij via een plant uit haar benarde positie kon geraken. (Wij hadden dat best graag willen meemaken!)






Tot slot nog een eigenaardigheidje van juffrouw Sokkevoet: ze is een dwingeland wat betreft knuffelen, vraagt daar niet om maar eist!
Wel, dat komt ons bekend voor, want wij hebben ook zo'n juffrouw in huis, en die heet Cera!








de grote Columbus

4 opmerkingen:

Moon zei

Wat een leuke kennismaking zo, met Juf Sokkevoet en Columbus!!

Ma Tok zei

Wat een mooie verhaal! En wat hebben ze het goed getroffen, zo met hun tweeen.

Jacq. zei

Wat een leuk stel!

Annemieke zei

Wat een schatjes allebei!