Bij "de Rusjes" hoort een Blauwe!

Ingezonden door Ina.

Bonya

Nadat Bonya (zie foto hiernaast) was ingeslapen wegens vergevorderde darmkanker bleef het toch een beetje knagen bij mij.
Bij "de Russen" hoort toch eigenlijk een Blauwe Rus.
En hoewel ik mijn man had beloofd dat er geen katten meer bij zouden komen in ons huis begon ik na een tijd toch weer op internet te kijken.
En daar zag ik na een maand weer een zielig blauw rusje in een asiel zitten kwijnen.
Omdat ze er op de asielfoto erg droevig uitzag durfde ik het aan manlief te vragen, natuurlijk met de foto erbij, en wat denk je: hij was meteen om!
Ik heb de volgende dag gebeld naar het betreffende asiel (dat niet naast de deur bleek te zijn) om te vragen of we haar konden ophalen.
Tot mijn grote vreugde kon dat, ze was gezond, geschat op een jaar of 6, geënt, gechipt, gesteriliseerd en klaar voor een nieuw huis. Wel was ze nogal schuw.
Toen wij de dag daarop, na 1 1/2 uur rijden, bij het asiel aankwamen mochten we mee naar het hok waarin het rusje zat met nog een andere poes.
De asielmedewerkster liep voorop en toen zij het beestje oppakte zei ze verschrikt: "Ze heeft allemaal korstjes op haar neusje!"
Wij schrokken ook, we wisten wat dat kon betekenen: een schimmelinfectie, die bij katten erg hardnekkig en heel besmettelijk is.
Er werd een woodse lamp gehaald, waarmee schimmelplekjes oplichten, en inderdaad: dat gebeurde.
Dit betekende dat wij haar niet konden meenemen, dat ze een lange en zware behandeling moest ondergaan in quarantaine, als we haar tenminste nog wilden hebben. Natuurlijk wilden wij dat.
Terwijl wij ons ontsmetten na het betreden van het hok vertelde de medewerkster ons de geschiedenis van het rusje.

Cieniy achter de bank

Ze was zwervend gevonden, bleek zwanger te zijn, toen haar kleintjes geboren waren is ze in een pleeggezin geplaatst waar de mensen zich te veel met haar en de kittens bemoeiden, zodat zij de kleintjes steeds verstopte en op het laatst niet meer goed verzorgde. Toen zijn de kittens bij haar weggehaald en is zij naar het asiel gebracht, gesteriliseerd en in een hok gezet bij andere katten, waar zij de hele dag samen met een bange kater onder een dekentje zat.
Om een lang verhaal verder kort te maken: Cieniy, zoals we haar hadden genoemd (betekent "blauw" in het Russisch) moest nog 3 maanden in het asiel blijven voor de behandeling, bestaande uit 3x per week wassen en pillen slikken, maar toen werd ze gezond verklaard en konden we haar ophalen.

Cieniy onder de eettafel

Thuis gekomen hielden we haar eerst in de woonkamer opgesloten, zodat ze langzaam aan een wat grotere ruimte kon wennen. 's Nachts liet Lotje zich vrijwillig bij haar in de kamer opsluiten, terwijl de andere katten lekker door de rest van het huis renden en naar buiten konden door het luikje. Cieniy ontsnapte op de tweede dag uit de kamer en ze verstopte zich achter de wasmachine; ze was er niet achter vandaan te krijgen, zodat we de wasmachine en de erop staande droger uit hun hokje moesten slepen om haar te "bevrijden".
Omdat Cieniy niet wilde eten en drinken hebben we Wilma gebeld om raad. Zij zei dat we haar het beste compleet konden negeren en dat werkte, ze ging eten en drinken en schoot nu en dan snel van haar ene verstopplekje naar het andere.
We zijn nu een paar weken verder en Cieniy loopt door het hele huis, is een paar keer op het terras geweest en eet als een dijkwerker, wat niet hoeft, want ze is best dik, maar we beschouwen het maar als troosteten. Ze is nog wel schuw naar mensen toe, ze wil nog niet aangeraakt worden. We zien wel of dat nog komt, we laten haar zelf het tempo aangeven. Wel vindt ze het leuk om met een laserlampje te spelen.
Met de andere katten kan ze het goed vinden, Lotje was meteen haar vriendin, Igor dolt met haar, Iwan zoekt ook toenadering, Caja niet zo, die vindt het geloof ik niet zo leuk dat Iwan aandacht aan een andere vrouw schenkt. 
We hopen dat Cieniy nog lang bij ons mag blijven wonen en dat ze steeds verder uit haar schulp kruipt.
Ina.

Wat een ontroerend en mooi verhaal!
Natuurlijk ging mevrouw Katblad op bezoek om kennis te maken met Cieniy, al was de kans groot dat ze de nieuwe poes nauwelijks te zien zou krijgen. Omdat de nieuwe haarfabriek als er visite is liever op de bovenverdieping verblijft, had haar mens de kamerdeur dicht gedaan zodat mevrouw K. niet voor niets zou komen.

Lotje houdt de boel in de gaten

Lotje was ook in de huiskamer aanwezig, niet alleen om haar nieuwe huisgenote in de gaten te houden maar ook om erop toe te zien dat K. geen rare fratsen zou uithalen met haar camera.
Wel, K. bleef heel netjes en rustig in een fauteuil zitten en wachtte het moment af dat Cieniy tevoorschijn zou komen.
Dat duurde best een poosje, want C. is inderdaad erg schuw en argwanend.

Igor houdt buiten de wacht

Igor begreep dat we niet voor hem waren gekomen en bleef op het dak zitten wachten tot mevrouw K. weer op zou hoepelen. Ondertussen hield hij zijn balkon, de daken en de Hoftuin goed in de gaten, voor het geval.
Iwan en Caja bleven buiten zicht; het kan zijn dat ze ook buiten waren of ergens boven lagen te luieren.

het nieuwe rusje is nog erg schuw

Het nieuwe Rusje kwam uiteindelijk toch heel voorzichtig achter de bank vandaan, maar zodra K. met haar camera zwaaide dook ze weer weg.
We hadden heel veel geduld nodig bij deze dameshaarfabriek, maar we kenden haar geschiedenis dus begrepen het wel.

doorgezakte pootjes want bang

Toen mevrouw Ina het laserlampje tevoorschijn had gehaald en Lotje probeerde het lichtje te vangen, vergat Cieniy heel even dat er een vreemd mens in de kamer was. Stapje voor stapje kwam ze achter de bank vandaan; het spel met het lampje was wel heel erg spannend!

steeds meer vertrouwen

Aanvankelijk had ze zich voortbewogen als een bange haarfabriek (want met doorgezakte pootjes), maar toen ze merkte dat K. rustig bleef zitten en ze niet bang hoefde te zijn ging ze steeds meer rechtop lopen.
Eindelijk hadden we haar helemaal en duidelijk in beeld!

klein beetje mot

Lot en Cieniy speelden heel even samen met het bewegende lichtje, maar toen ging er iets mis. We hebben niet gezien waardoor het nu precies kwam, maar de dames kregen een klein beetje mot. Mevrouw Ina besloot toen dat Cieniy maar weer de vrijheid moest krijgen, en zodra ze de tussendeur had geopend vloog het nieuwe Rusje de trap op naar boven.

Wel, u ziet op de foto's hoe lief Cieniy eruit ziet en hoe mooi zij is. We hopen dat zij de komende tijd steeds meer tot rust zal komen en vertrouwen krijgt in haar nieuwe huisgenoten, en wensen haar een mooie, fijne toekomst toe! Het zal echter wel een tijdje duren voordat wij haar kunnen aantreffen in de Hoftuin, maar wij vernamen dat ze wel al af en toe op het dakterras zit, en dat is zeer goed nieuws.