Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

zaterdag 27 oktober 2012

Bijzonder exemplaar

Dit is Ollie (officieel Olivier en onofficieel ook wel Bollie), de huisgenoot van Charli (die dan weer een broer is van onze Japekoppie). Heeft u het op een rijtje of in de smiezen? Dan kunnen we verder; anders leest u het bovenstaande nog maar een keer.

Mevrouw Katblad mocht de twee flinke jongens vandaag eten geven.
Wel, Charli kregen we niet te zien want  hij had blijkbaar niet zoveel trek. Dat snapten we best, want hij had het bakje met brokjes van Ollie tot de laatste kruimel leeggegeten en zijn mens had ons al verteld dat dat bijna dagelijks zo gaat. Charl lag dus ergens op de bovenverdieping te bulken en boeren terwijl Ollie bijna dood ging van de honger. Tenminste, dat wilde hij ons wijsmaken.
Nu kunt u zelf op de foto zien dat Ollie best wel wat reserves heeft opgebouwd en dat een paar uurtjes zonder snacks helemaal niet zo slecht voor hem is, maar Ollie zelf denkt daar heel anders over. En daarom hobbelde hij, zodra mevrouw K. het huis binnenkwam, zo snel als hij kon naar de keuken en begon daar een flink partijtje te krijsen om aan te geven dat K. moest opschieten omdat hij op instorten stond. K. wist wel beter, maar had het toch met de Ol te doen. Ol is namelijk, juist door zijn formaat en stramme pootjes, erg aandoenlijk.
Vandaar dus dat mevrouw K. Ollie sussend en begrijpend toesprak, niet eerst op zoek ging naar Charli maar direct aan de slag ging met de Gourmet mousse voor de arme hongerlijder. Want dat mousse-spul  vindt de Ol namelijk ontzettend lekker terwijl Charli's voorkeur eerder uitgaat naar de harde brokken.
Grappig is dat in andere situaties Ollie niets van mevrouw K. wil weten. Komt zij een keer op bezoek met (of zonder) camera, doet hij alsof ze een wildvreemde is (en vlucht) terwijl hij haar toch van jongs af aan kent. Maar is zijn mens effe een keer weg en komt K. voor het serveren van zijn happie, dan kent hij haar opeens wel heel goed (dikke vrienden, heh?) en gooit hij spontaan zijn eisen op tafel, bij wijze van spreken (of zeg maar).
Nee, de ene haarfabriek is de andere niet. En de Bolle is wel een heel bijzonder exemplaar.

1 opmerking:

Sabine zei

Wat een lekker ding idd., je zou 'm zo mee naar huis nemen. Die wisselende reactie heb ik zelfs bij de eigen katten. 'S avonds op bed kun je alles met ze doen, kroelen, oppakken enz., maar kom ik dezelfde kat tegen in de tuin, dan gaat ' ie op de vlucht......begrijpt u het ? Begrijp ik het.