Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

vrijdag 26 oktober 2012

Anders opgevoed

Jawel, nu het koudefront ook ons land heeft bereikt, voelt het buiten opeens veel minder aangenaam aan. En dan wordt het voor mevrouw Katblad weer duidelijk dat haar reporters verschillend werden opgevoed, om het maar zo te zeggen.
Want de drie haarfabrieken die in het redactiehuis groot zijn geworden en van het begin af aan qua dagbesteding een keuze hadden (buiten gaan klooien of lekker uitslapen op een warm dekbedje), kiezen er nu voor om wat meer in de warmte te blijven, terwijl de twee "aangespoelde" exemplaren gewoon 's ochtends de deur uitgaan en het idee hebben dat ze niet eerder mogen gaan luibakken tot pas na het diner. Het luikje gebruiken ze alleen om af en toe een paar brokjes te komen nuttigen of even te schuilen als het heel erg bar en boos is, maar het zomaar binnen rondhangen, lekker urenlang tegen de radiator aanliggen of een luie stoel uitzoeken, doen ze dus maar een enkele keer.
Cera, alweer meer dan twee jaar bij ons, had in haar vorige huis geen kattenluik. Als zij 's ochtend de straat op ging en niet op tijd terug was, waren haar mensen weg en kon ze niet terug naar binnen. Bij mooi weer stond er regelmatig een slaapkamerraam open waardoor ze via de dakgoot naar het garagedak kon komen, maar was ze eenmaal van een muurtje af op straat gesprongen, kon ze niet meer terug. En zo kwam het dat ze steeds vaker op de dag de redactie bezocht om wat brokjes te scoren of een aai te halen, maar binnen blijven mocht ze niet want het huis was niet van haar maar behoorde aan Mevrouw Troy en Japekoppie (en later de Boez).
Toen haar mensen gingen verhuizen doch hun nieuwe huis nog niet klaar was (en dus niet catproof), bleef Cera nog een tijdje bij ons logeren. Ze voelde zich al zo snel thuis bij ons en speelde zo leuk met de Boez dat ze tenslotte is gebleven.
Ondertussen is Cera eraan gewend om regelmatig in en uit te lopen en voor het diner en het overnachten thuis te komen, maar langdurig binnen vertoeven, lekker lang bij de verwarming liggen of in een stoel met zacht kussentje, dat doet ze alleen bij extreem slecht weer....
Voor Oscar geldt eigenlijk hetzelfde. Hij is nu ongeveer een jaar bij ons en ook hij had geen luikje tot zijn beschikking. Ja, wel in de achterdeur, maar dat kwam uit op een binnenplaatsje waar hij wel uit kon klimmen, maar niet naar terug durfde of wilde. Ook zijn mensen kwamen pas 's avonds weer thuis, dus als hij eenmaal op straat was, moest hij daar de hele dag blijven. Geen wonder dus dat ook Oscar een vaste gast van ons werd; hij wist al gauw waar hij de brokjesbakjes kon vinden, al deden we nog zo ons best om zijn bezoeken te beperken en hem beslist niet mee te laten dineren of ontbijten. Maar de Os wilde op een gegeven moment helemaal niet meer terug naar huis en zat elke nacht voor onze deur of op onze buitentafel te wachten op het moment dat loket of luik weer open ging. Bovendien werd hij het beste maatje van de Boez, en ook dat schiep een extra band.
Wel, nadat de Os zeker een half jaar niet meer thuis was gekomen en wij hem steeds vaker bij ons binnen troffen, besloten we in overleg met zijn mensen hem maar zijn gang te laten gaan. Toen Os eenmaal vrije toegang kreeg tot ons huis en ook deel mocht nemen aan ontbijt en diner, kwam het ook steeds vaker voor dat hij bij ons binnen kwam overnachten.
Maar Oscar handhaaft nog zijn oude gewoonte: vroeg in de ochtend naar buiten en overdag niet zo vaak binnenkomen, alleen maar voor een snelle hap of korte dut op de sofa of in de stoel naast mevrouw K. en haar laptop.

De winter komt er nu weer aan. We weten nu al dat de twee "asielzoekers" meer en langer buiten zullen zijn dan onze andere haarfabrieken, al weten ze best (mevrouw K. heeft hen dat tenminste al vaker op hun hart gedrukt) dat ze evenveel rechten hebben als de rest van de kattenfamilie. Maar toch blijven Cera en Oscar meer "buitenkatten" dan de andere drie. Zo gaan die dingen dus.

Geen opmerkingen: