Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

woensdag 3 oktober 2012

Feest

Wij hadden het nog niet aan onze haarfabrieken verteld want ze zouden het vanzelf wel merken, maar gisteren begonnen de feestelijkheden in onze stad, de 3-oktoberviering, het Leidens Ontzet.
U (niet-Leidenaar) heeft vast wel eens over dit jaarlijks terugkerende feest gehoord, toch? De hutspot met klapstuk? Haring en wittebrood?
Enfin.
Nu is onze redactie weliswaar gelegen in het centrum van de stad, maar dan net aan de rand zeg maar, dus krijgen wij niet veel van de feestelijkheden mee als we gewoon thuisblijven. Bij gunstige wind kunnen we wel meegenieten van muziekoptredens, kermisgeluiden en poffertjesgeuren, maar de afstand is te groot voor echte overlast. Alleen de fanfare komt echter wel erg dichtbij, namelijk langs de Kruidentuin, over de Gevaarlijke Weg dus, één keer vroeg in de avond en de tweede keer laat.
Hier ziet u de Boez gistermiddag nog lekker onbezorgd aan het klooien in de tuin. Takjes snuffelen, spinnenwebben verzamelen, genieten van de herfst. Nee, we hadden het onze haarfabrieken nog niet verteld, want ze zouden het vanzelf wel merken en dat was vroeg genoeg, vond mevrouw Katblad.


Trommels in de verte? Muziek?
Jawel, en het kwam alsmaar dichterbij! Tijd om snel naar huis te gaan voor de paniek toe zou slaan!

Gisteravond ging mevrouw K. nog weg om elders met een gezellige groep mensen hutspot te gaan eten. Dat behoor je namelijk als Leidenaar op 2 oktober te doen, zelfs als je eigenlijk "import" bent, zoals K. dus.
Het werd later dan ze had gedacht, en daar ze het kattenluik niet had afgesloten voordat ze op stap was gegaan, liepen de reporters nog buiten.
Toen kwam de fanfare weer langs de Kruidentuin, nu uit de binnenstad komend en op de terugweg naar hun verenigingsgebouw. Onze oudjes (T. Troy, Japekoppie en Cera) vluchtten direct geschrokken naar binnen, de Boez en Oscar waren net wat verder van huis gegaan en konden we eerst niet vinden. Stom, stom, stom, mevrouw K.!
Boez kwam op het moment dat de trommels roffelend langs de Kruidentuin gingen, het lawaai dus op zijn ergst was, in grote paniek van het achterdak vandaan en dook al rennend voor zijn leven met al zijn kracht door het kattenluik naar binnen. Gelukkig stond het nog open, op inkomend verkeer.... Nu de Os nog; verdorie, waar zat hij?
Wel, Oscar liep een eindje verderop in de straat heen en weer, wist niet waar heen te vluchten. Als hij naar de roepende mevrouw K. ging kwam ook dat vreselijke, beangstigende geluid van trommels en toeters dichterbij, maar verderop in de straat kon hij nergens een veilige plek ontdekken; er liepen overal groepjes vreemde, luidruchtige mensen. De Os verkeerde in tweestrijd, rende totaal verward en opgejaagd in rondjes, en mevrouw K. kon hem niet overhalen naar binnen te komen. Tot eindelijk de rijen trommelaars en toeteraars zo goed als voorbij waren gelopen en het lawaai verminderde, toen pas durfde Oscar naar de redactie terug te keren. Wij zagen zijn ogen nog nooit zo groot en angstig.

Er kwamen even later nog meer fanfare-orkesten langs, maar gelukkig hadden we nu alle reporters binnen. Vier haarfabrieken lagen boven (waar ze altijd heen vluchten als er wat aan de knikker is), Oscar had zich uitgeput op zijn kussentje op de sofa laten neervallen; dat is de plek waar hij zich blijkbaar het veiligst voelt.

Maar hoe het vanavond zal gaan?
Vanavond laat is er namelijk vuurwerk, ter afsluiting van het jaarlijkse, grote feest. Natuurlijk zijn onze haarfabrieken dan binnen, dat spreekt voor zich! Hemelsbreed zitten we niet zo ver weg van dat vuurwerk dus zullen onze reporters gedurende de 20 knallende minuten bibberend onder de bedden of in de kast weggekropen zitten.
Er zijn echter haarfabrieken die het vanavond nog slechter zullen hebben omdat zij aan het park wonen waar het vuurwerk wordt afgestoken.
Wij wensen daarom Bob en Bill en hun mens Inge vanavond heel veel sterkte toe, maar natuurlijk ook alle andere haarfabrieken, blafbeesten, vlieg- en zwembeesten etc. die daar rond het park wonen en het feestgeknal moeten doorstaan!

Mevrouw K. heeft zojuist besloten om geen poffertjes te gaan scoren en niet de kermis te bezoeken; het regent te hard naar haar zin. Bovendien is ze nog een beetje brak van gisteravond en heeft niet uit kunnen slapen; het buurhuis wordt zomaar ineens verbouwd; de studentenkamers moeten plaats maken voor "studio's" en dat gaat helaas niet zonder de nodige herrie. Hoelang deze ongein gaat duren is nog niet bekend.

7 opmerkingen:

Rivierdonderpadden Onderzoeks Groep (ROG) zei

Wij wensen Bob en Bill ook veel sterkte toe met het vuurwerk.
Zelf zijn we erg benieuwd hoe de populatie Rivierdonderpadden, die zich in het water pal voor de deur van mens mevrouw Inge bevindt, zich zal houden.

Fritz zei

The Boezz (booze ?) lijkt wel een snuivert, zo.
Eigenluk zeg maar.

Sabine zei

Als dochter van een import Leidse gingen wij vroeger elk jaar naar het Leids ontzet, optocht kijken aan de Doezastraat bij opa en oma. Mijn zusje altijd doodsbang voor de fanfaretrommels.....begrijp heel goed wat alle Leidse haarfabrieken door moeten maken, sterkte allemaal, ook vanavond !

Inge zei

Hopelijk dempt het water de geluidsoverlast voor de rivierdonderpadden een beetje.

B & B zijn nu nog vrij relaxed omdat ze nog niet weten dat het vanavond weer zal gaan losbarsten hier voor de deur maar ik kan wel voorspellen hoe het straks gaat.
Arme Bob gaat dik een uur (20 minuten vuurwerk) zitten sidderen in het verste hoekje onder mijn bed en Bill komt meteen tijdens het vuurwerk voor een snoepje en dan kijken we samen door het raam naar buiten.

Ma Tok zei

@Inge: Is Bill een held of is hij doof?

Inge zei

Bill is gewoon niet zo bang en dol op snoepjes.:)
Bob heeft vannacht ook nog een poosje achter het douche gordijn gezeten terwijl het vuurwerk al een tijdje over was.

Rivierdonderpadden Onderzoeks Groep (ROG) zei

@Inge: dat bij Bob heet PPTSS.
Post Poes Traumatisch Stress Syndroom.
Ook wel post PVV syndroom genoemd.
Post Poes Vuurwerk Venijn syndroom.
Wij als ROG bestuderen momenteel het PRDPVS.
Het Post Rivier Donder Pad Vuurwerk Syndroom.
Blij dat het met Bill goed ging.
Bob nou ook beter ?