Gekrijs op het dak

Een vreselijk kabaal (krassende nagels, kattengekrijs) komend van onze bovenverdieping, maakte dat mevrouw Katblad zich snel met camera naar boven spoedde.
In eerste instantie leek er niets bijzonders aan de hand, behalve dan dat onze oudjes met grote schrikogen recht overeind op het bed zaten en dat Boez voor het raam zat. Geen gevecht binnenshuis dus.
Maar omdat Boez een boos gegrom liet horen moest K. toch maar even een nader onderzoek instellen. Want wat was de oorzaak van de woede van onze jonge reporter? Daarvoor moesten wij naar buiten, het keukendak op.

En jawel hoor, daar zat een achterbuurhaarfabriek met de naam Luna zeer giftige blikken te sturen naar onze Boez. Nu wisten wij natuurlijk nóg niet genoeg want wij hoorden eerder toch duidelijk nagels krassen op onze keukenkoepel. En we konden ons niet voorstellen dat Luna dat geluid in haar eentje had voortgebracht in een poging naar ons slaapkamerraam te klimmen. Zo lenig is ze namelijk niet meer.
Was er dan misschien nog een andere haarfabriek hierbuiten aanwezig? Een ongelukkige, arme drommel die Luna per abuis tegen het lijf was gelopen?

Ach, inderdaad. Het moest Cera geweest zijn want zij zat een heel eind verderop stuurs en in elkaar gekropen op een muurtje.
Cera verblijft de laatste tijd steeds vaker op ons achterdak om daar de boel te inspecteren, maar nu moest ze er Luna zijn tegengekomen, en die oude tante duldt geen pottenkijkers als zij háár rondje over de daken wil lopen.
Wel, we konden niet anders dan concluderen dat Luna Cera een pak slaag had gegeven, en dat wij dat dus helemaal beneden hadden gehoord.

Misschien had de Boez zich met de strijd willen bemoeien, maar hij kon het raam niet uit; dat hebben wij namelijk vastgezet (en daar hebben we zo onze redenen voor).
Nog deed hij zijn best zich door de kier te wringen omdat hij ten eerste Luna niet kan uitstaan, maar bovendien waarschijnlijk getuige was geweest van de meppartij en Luna een afstraffing wilde geven voor het molesteren van zijn huisgenote.
(Maar wij weten dus niet helemaal zeker of het zo allemaal was gegaan want we waren er niet bij; dit voor de duidelijkheid, heh?)

Luna begon aan haar terugtocht omdat zij mevrouw K. en haar camera vreest, doch om Boez te pesten keek ze regelmatig om en ging ze er na elke drie passen even bij zitten om duidelijk te maken dat ze niet op de vlucht was en alles onder controle had. Ze genoot daarbij zo te zien met volle teugen van de frustratie van de opgesloten Boez.

foto van de week

En wij vonden het ook wel (nog) een plaatje waard...