Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

maandag 1 oktober 2012

Bluppen en Blutsen

Japekop gaat op verkenningstocht
Japekoppie:
De ouderdom komt met gebreken, al is het verval bij mij al wat eerder ingetreden. Ik doel dan natuurlijk op die maagzweer op mijn tiende (ik ben nu vijftien), en dan nóg wat van die akkefietjes waardoor je je knap beroerd kunt voelen, die je in een neerwaartse spiraal naar beneden trekken en je fataal kunnen worden als ze niet ontdekken wat je mankeert en er wat tegen of aan doen.
Wel, ik heb dus al een tijd last van bluppen (braken - red.) en blutsen (slingerpoep zeg maar - red.). Ze hebben m'n bloed onderzocht op van alles en nog wat, me door diverse machines heen gehaald, op dieet gezet, maar de oorzaak van mijn probleem konden ze niet boven water halen. En omdat ik alsmaar magerderder werd en nergens zin meer in had (ja, wat wil je als je alsmaar over je nek moet en het beetje voedsel wat je nog binnen hebt kunnen houden er als dunne kaasfondue uitloopt), probeerden ze in godsnaam maar een paardenmiddel, en dat hielp gelukkig. Eerst waren het pilletjes, daarna kreeg ik het medicijn in de vorm van een langwerkende prik omdat mevrouw Katblad zogenaamd een weekje vakantie nodig had (ons dus in de steek ging laten) en de oppas niet wilde opzadelen met een tegenstribbelende, zeer chagrijnige Japie (met wie ik mezelf dus bedoel).
Tja, het is inmiddels een maand later en die prik blijkt nu dus uitgewerkt. En ja hoor, ik doe de laatste dagen weer niks anders dan bluppen en blutsen, terwijl ik me net zo goed voelde en weer aardig op gewicht was gekomen.
Nou heeft ze dus die witte jas weer gebeld (die mij altijd prikken geeft, in mijn bek zit te peuren en schaamteloos in mijn buik zit te knijpen), en is er besloten dat ik weer aan die pil moet. Want anders....
Ik heb dus geen keuze want anders kom ik weer in die spiraal en ik kan u verzekeren dat dat geen pretje is, vooral als je in de fase komt dat je helemáál niet meer wilt eten of drinken.
Voor die prik ga ik dus niet meer want deze Japekop gaat echt niet elke maand stijf van de zenuwen, met zijn lekkende hartklep en slechts 1 werkende long in zo'n troosteloze bak in dat stinkende wielhuis mee, heh? Nee. Maar zo'n pilletje gaat wel lukken, al is dat ook bepaald geen pretje.
Het is nu de bedoeling dat ik, tot ik niet meer telkens hoef te bluppen en blutsen dus, elke dag zo'n paardenpil krijg, en als het dan weer een poosje beter met me gaat moet ik elke dag een halve. Mij maakt het niet uit want de procedure blijft hetzelfde: ik word dagelijks op het aanrecht gesleurd, mijn bek wordt vervolgens bruut opengerukt, ik krijg twee vingers in mijn bekhoeken zodat ik m'n schuif niet meer kan sluiten en dan wordt er zo'n ding achter in mijn keel gemikt. Dat is dus elke keer weer effe slikken, en of dat dan een hele of een halve pil betreft zal me een rotzorg zijn, het blijft een zeer onaangename behandeling, elke dag gedoe en dat misschien wel voor de rest van mijn leven.
Maar goed, ik zal proberen me niet al te zeer te verzetten tijdens die procedure omdat ik weet dat het moet, die pil. En zolang ik mijn kaasproeverijtjes en verkenningsrondjes niet hoef te missen, heb ik het er best voor over, die vingers in mijn bekhoeken en al die andere ongein.
Zo, dit wilde ik even aan u kwijt.

Is het zo langzamerhand niet tijd voor uw boterham, mevrouw Katblad? Dan blijf ik nog even in de buurt voor het geval u graag hebt dat ik uw plakje ham keur. Nee, een fliebertje ham kan heus geen kwaad, dat heeft die witte jas laatst zelf nog gezegd. Hoezo weet u daar niets van?

6 opmerkingen:

Ma Tok zei

Ach arme Japekop; en het ging net zo goed! Sterkte met de pillen, hoor.

Sabine zei

Mw. K., heeft u wel eens gehoord van "easypil" ?
Dit is een kleiachtig spulletje dat je rond een pilletje kan kneden, met een lekker vleessmaakje. Ineens is het pilletje dan een lekker snoepje en eten veel katten het met smaak op ! Als u het nog niet kent, het is het proberen waard.

Mevrouw Katblad zei

Het pilletje zelf heeft ook een vleessmaak, maar daar trapt Japekop dus niet in. Easypil mot-ie ook niet wegens "ben toch niet achterlijk!" (helaas), en hetzelfde geldt voor "kneedkaas"! Maar dank voor uw goed bedoelde tip!

Annemieke zei

Arme Japie! Al die polonaise aan je lijf....

Inge zei

Lieve Japekop.
Hopelijk blijft het ondanks dagelijks ongemak van het pilletje nog lang goed met je gaan.
Ik heb je zo zien opknappen na je laatste shotje, dat moet zo blijven ventje!
Take care, van je grootste fan.

Wad Woord en Wol zei

Ja Japekop, ook bij haarfabrieken komt ouderdom dus met gebreken...helaas. Maar ik vind je een dappere dodo.