Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

donderdag 25 oktober 2012

Mickie weer thuis, maar wenst niet uit te zieken!

Daarstraks hebben wij Mickie opgehaald bij de dierenarts. Ze lag in de operatiekamer bij te komen en was nog behoorlijk suf.
Onderweg naar huis kwam ze steeds met haar snuitje naar de gaten in de mand om haar mens kopjes tegen zijn hand te kunnen geven.
We kwamen helaas voor haar (en voor ons) erg veel verkeersdrempels tegen (meer dan anders wegens opgebroken weg en omleiding), en dus hobbelde de Katmobiel irritant vaak op en neer.




Thuis zat Myo al te wachten. Waarop weten wij niet, maar hij had naar wij veronderstellen een heerlijk rustige dag gehad en kreeg tot zijn grote vreugde vanmiddag al vroeg zijn diner. Honger kon hij dus niet hebben, al weet je het met Myo nooit.







Het mens had de reismand geopend, wilde vervolgens Mickie een zachte landing in haar mand bezorgen doch de kleine meid was erg ongeduldig en besloot de acties van haar mens niet af te wachten.
En zo gebeurde het dat ze snel en onbezonnen uit de mand sprong; iets wat nou net niet de bedoeling was. Hopelijk zitten de hechtingen nog vast, heh? Ja.










Als een dronken lor, zwaaiend van links naar rechts maar vastbesloten, stapte Mickie naar de keuken, waar zij Myo tegenkwam.
Oom Myo kreeg plots een erg vreemde lucht in zijn neus moest nodig weten of Mick toevallig niet erg gevaarlijk was geworden, want je weet maar nooit natuurlijk.







Hij begon met een oor-inspectie en ging toen stukje voor stukje met zijn neus langs haar vacht naar beneden.
Mickie liet het allemaal rustig toe.










Een beetje medeleven en oprechte interesse is namelijk nooit weg.
Eten stond er niet in de keuken (mag ze nog niet hebben) en voor het bakje water had Mickje niet zoveel belangstelling.

Wel, toen Myo met zijn neus zo ongeveer bij haar staart was aangekomen, moest hij concluderen dat de kleine meid niet gevaarlijk was maar gewoon onaangenaam rook.
En daarmee was de kous voor hem af.





De kleine meid wilde zo langzamerhand eigenlijk wel op zoek naar een lekker plekje om te gaan liggen. Nu had haar mens daar al op gerekend en daarom de bank volgeplempt met zachte kussens en andere fijne ligdingen. Het was alleen niet de bedoeling dat Mickie zomaar uit zichzelf op de bank zou springen, doch ze bleek maar weer een eigenwijs dametje te wezen dat zich niet in weet te houden.


Het dekbed was het niet helemaal voor haar, maar haar eigen mandje was een betere keus, vond ze.
Hoewel?








In je eigen mandje behoor je lekker te kunnen trappelen, en om de één of andere reden wilden Mickie's pootjes niet meewerken. Of het kan ook zijn dat de hechtingen bij de vereiste beweging erg voelbaar waren of iets anders pijn deed.








Terug naar het dekbed dan?
Wat een onrust.
Je zou toch denken dat een wijze poes na zo'n heftige operatie toch haar gemak wil houden en gewoon effe lekker plat gaat, heh?
Nee hoor, nauwelijks terug van de verkoever en Mickie had het alweer ontzettend druk met het vinden van haar juiste draai, maar die bleek dus nog zoek.






Myo zat nog steeds in de keuken want het was etenstijd. En dat bakkie voer van een uur geleden was hij alweer vergeten, want dat was gewoon te vroeg opgediend en niet volgens normaal schema.
We vrezen dat Myo een erg frustrerende avond tegemoet zal gaan.









Mickie was ondertussen weer van de bank gekomen en stond klaar om op de tafel de springen. Gelukkig kon haar mens dat nog net voorkomen.

Het zal nog een zware avond worden voor mens Dennis. Als Mickje zo tekeer blijft gaan zal hij haar misschien toch een nachtje moeten opsluiten in de reismand, anders zal zij niet goed kunnen uitrusten en herstellen.
In elk geval vond mevrouw Katblad het beter om maar snel te vertrekken, wellicht dat de hele familie dan tenminste wat meer tot rust zou kunnen komen.
Wij wensen tot slot Mickie een spoedig herstel toe, en Myo en mens heel veel sterkte!

7 opmerkingen:

Ma Tok zei

Wat is Mickie groot geworden, zeg!
Myo heeft diezelfde avond nog een teleurstelling moeten verwerken: hij kwam bij ons op het terras, waarvan hij door Igor deskundig werd verwijderd (koekje van eigen deeg?). Caja en zelfs Cieniy kwamen Igor toejuichen na zijn heldendaad. Arme Myo, het leven kan zwaar zijn.
Sterkte voor hem en Mickie en ook voor hun mens in deze moeilijke dagen.

Dennis zei

Ik merk er in ieder geval vandaag er al niets meer van. 't Is weer rennen, vliegen en springen.

Dennis zei

Trouwens, Mickey heeft Iwan van de deur hier verjaagd 3 dagen terug, misschien was Iwan daar nog boos over.

Mevrouw Katblad zei

Dennis bedoelt natuurlijk Igor. Of niet?

Dennis zei

Nee, die rooie :-) Hij loopt altijd met me mee voor snoepjes als ik 's avonds van werk thuis kom.

Ik heb in de haast inderdaad verkeerd gelezen wat Ina heeft gezegd. Dacht dat er Iwan stond.

Wist niet dat Myo nog zo ver de daken op ging, trouwens.

katja zei

Whahaha, Mickie die Iwan wegjaagt, het moet niet gekker worden. Lijkt wel of ze zich al aangesloten heeft bij de Partij. Nou ja, ook wel begrijpelijk, om te voorkomen dat ze er ook de dupe van wordt zoals Bohr.

Ma Tok zei

Iwan is een goeie sul, die laat zich best wegjagen door een meisje.