Eigen schuld is goud waard

Helaas hebben wij moeten ervaren en constateren dat onze reporter Japekoppie steeds brutaler wordt. Het kan zijn dat het mogen schrijven van een column voor het Katblad hem naar de kop is gestegen, maar het kan ook zijn dat hij bezig is zijn gevoel voor decorum te verliezen.
De brutaliteit en ongemanierdheid van Japekop komt vooral tot uitdrukking in het lastigvallen van mevrouw K. als zij haar lunch of diner aan het nuttigen is.

Behalve dat Japekop probeert kleine hapjes voedsel (in dit geval was het een flieber rookworst) uit haar handen te slaan, graait hij ook op goed geluk met zijn klauw in haar bord om zodoende te nemen wat hem (volgens hemzelf) toekomt. Voor de goed orde: mevrouw K. eet normaal gesproken altijd met bestek, maar de vork had J. al eerder uit haar handen geslagen.

Uiteraard kunnen wij zulk gedrag niet langer tolereren en dus zullen er maatregelen genomen moeten worden. Wij zouden Japekoppie bijvoorbeeld naar een heropvoedingskamp voor haarfabrieken kunnen sturen, maar vrezen eigenlijk dat hij niet (meer) zonder zijn moeder (mevrouw Troy) kan en in zo'n gesticht weg zal kwijnen. Het is ook mogelijk om Japekop tijdens de maaltijden buiten te sluiten, bijvoorbeeld in de gang, maar dat hebben wij al eens geprobeerd en toen zat hij constant tegen het glas aan te rammen en te krabben in de verf. De geluiden die hij daarbij maakte waren verre van aangenaam, dat zult u zich kunnen voorstellen. Hetzelfde geldt trouwens bij totale buitensluiting, en als het dan ook nog regent is de paniek en het theater voor het poezenloket niet om aan te zien en te horen.

Verder hebben wij mevrouw K. voorgesteld om voortaan staande haar maaltijden te nuttigen, maar daar voelt zij helaas niets voor. Dan is er tot slot nog de mogelijkheid om mevrouw K. dagelijks een klein bedragje uit te keren waarmee zij naar het restaurant kan gaan, maar dat voorstel heeft zij om duistere redenen afgeslagen. En daarmee zijn wij door onze voorstellen en mogelijkheden heen.

 Inmiddels hebben wij het idee gekregen dat mevrouw K. het stiekem eigenlijk wel leuk vindt om door Japekop lastig gevallen te worden tijdens haar maaltijden. Ze heeft deze situatie immers zelf laten ontstaan door J. regelmatig te voeren met fliebers, en daarbij geen rekening gehouden met het Pavlov/effect. Kortom, ze verdient het gewoon om tijdens het eten voortdurend gestoord te worden en wij raden haar aan om er gewoon een bordje bij te zetten voor de gretige, brutale graaier. En dat gezeur van haar over een zogenaamd jattende Japekoppie moet nu maar eens afgelopen wezen.

Met dank aan mevrouw MaGiz voor het schieten van de plaatjes bij dit artikel.