En omdat Cera (zie foto) altijd eerst zeker wil weten of er geen jongens van Hof is Vol of andere pestkoppen in de tuin rondlopen, had ze wat tijd nodig om daar achter te komen. Ze nam daartoe plaats op een nette, houten stoel en wachtte af. Als er pestkoppen waren, zouden die vanzelf wel tevoorschijn komen om haar te treiteren, dacht ze. Maar omdat de fotograaf al vaker meemaakte dat Cera de tocht door de Hoftuin tenslotte toch niet zou aandurven, besloten wij alvast verder te gaan. De jongens waren namelijk niet meer te houden, buitelden over elkaar heen tussen en bovenop de planten en dat maakte mevrouw K. een beetje onrustig en beschaamd, zeg maar.
Oscar kwam het eerst de Poort uit, Boez bleef nog even achter want deed het zoals gewoonlijk weer in zijn broek (vreemd gebied), en toen hoorden we opeens het roffelend geluid van kattenpootjes op de rubberen tegels van het nauwe gangetje.
Niet meegaat? Hoezo?
Wel, er was nog een derde reporter, heh? U weet wel, die kleine zwart-witte die het op vreemd terrein altijd in zijn broek doet en gaat zitten huilen als hij bang is.
Nee, vandaag zou hij geen stap zetten in Iwan's straat, wij kregen hem echt niet zover.
Terwijl Cera en Oscar een beetje aan het rondspeuren waren, bleef dit ventje dus al die tijd netjes in de Poort naar hen staan kijken. Alsof daar ergens aan de rand van de stoep een streep getrokken was waar hij niet overheen mocht.
Op zo'n moment als dit is het moeilijk voor te stellen dat deze haarfabriek regelmatig zo stoer het huis van Luna binnendringt om haar dwars te zitten en de boel te bevuilen, want Luna is namelijk niet voor de poes en de meeste andere haarfabrieken sidderen voor haar!
Wel, hier eindigt deze reportage dus.
We namen dezelfde weg terug en kwamen geen andere katten tegen. Later gingen we nog wel naar de Kruidentuin, maar dat is weer een ander verhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten