Terwijl ze die vieze lucht bekijkt ziet zij Oscar zitten. Hij zat daar al een half uur en lijkt vastbesloten. Het is 10 voor half elf in de ochtend (10.20 uur dus).
De ellende komt steeds dichterbij. Misschien voelde Os wel al een druppel, want hij kijkt vertwijfeld om zich heen.
Er vallen nu flinke druppels. Mevrouw K. heeft haar jas terug aan de kapstok gehangen. De wind steekt op en blaast hard door de vacht van onze record-verbeteraar. Zal hij weten vol te houden?
Oscar kijkt mevrouw K. aan die nog steeds met haar camera voor het raam staat en blijkbaar niets beters te doen heeft.
Hij (Os) zou nu graag willen dat mevrouw K. hem roept want dan gaat hij tenminste niet af. Dan kan hij zonder gezichtsverlies de Pergola verlaten.
Mevrouw K. kijkt terug. Ze heeft medelijden met haar rooie reporter. Ze roept de Os echter niet. Hij moet zelf besluiten.
Oscar heeft iets in de ogen van mevrouw K. kunnen lezen en geeft op. Niemand wil zeggen wát hij dan wel heeft gelezen. Hij wordt bij binnenkomst hartelijk ontvangen door mevrouw K. Er wordt geknuffeld.
Buiten regent het even heel hard, maar dan houdt het ook vrij snel weer op. De dreigende lucht blijkt over te zijn getrokken. De wind is weer afgenomen.
12.00 uur.
Mevrouw K. is naar de markt geweest en krijgt op de terugweg een bui op haar kop. Ze komt doornat thuis. Ze vergat op de buienradar te kijken. Hoe stom kan een mens zijn.
3 opmerkingen:
Ik geloof dat blaforgelweer niet zo lekker bekt. Maar wat een zegen, dat je je natje en droogje droog halen kan inplannen, zeg maar.
Ja, dan blijft je haar ook beter zitten, heh? Ha!
Zeker. Dit zijn toch wel de verworvenheden van de digitale revolutie. Had je vroeger een oogje op de Oosterse menshaarfabriek achter kassa zes, kom je daar potdomme met een verregende kop aanzetten met je bonuskaart.
Een reactie posten