In de Parallelstraat kreeg Oscar opeens in de gaten dat Mini daar ook was, gezeten tussen wat takjes op een hoopje bladeren. Een soort van verstopt dus zeg maar, doch wel nog ruim zichtbaar. Ze zat een beetje in elkaar en keek niet zo vrolijk, maar dat laatste is niet echt vreemd.
Oscar kwam op het onzalige idee om Mini even te gaan begroeten. Wel, dat moet hij natuurlijk helemaal zelf weten, heh?
En toen hij haar bijna had bereikt, deinsde hij plots terug. Wij weten niet waarom want we hadden geen geblaas gehoord of een grom of iets dergelijks, maar we vermoeden dat Mini haar allergevaarlijkste blik had opgezet en kunnen ons voorstellen dat Os daardoor van zijn begroeting af zag. Mini vond het overigens ook niet nodig overeind te komen; ze had duidelijk nergens zin in, dus ook niet in een paar mepjes. Jammer...
Mini lag trouwens niet ver van haar openstaande raam vandaan, en we kregen zodoende de indruk dat zij deze ligplek niet voor niets had uitgekozen. Ondertussen was ook Cera naderbij gekomen, maar zij houdt altijd netjes afstand waar het Mini betreft. Hoewel, was dat eigenlijk wel terecht? Mini zag er niet bepaald uit alsof ze in de aanval zou gaan, maar je weet natuurlijk maar nooit.
En Cera is gewoon een heel verstandige poes en neemt geen risico's; zij heeft in de loop van haar leventje al geleerd dat je je beter gedeisd kunt houden omdat sommige haarfabrieken over zeer korte lontjes kunnen beschikken, en Cera heeft al vaak genoeg te lijden onder pesterijtjes, vandaar.
De Boez (die eerder de Steeg van Storm was ingelopen en had geweigerd verder met ons mee te gaan), dook opeens weer op. Hij wilde natuurlijk weten waar wij bleven en waarom het allemaal zo lang duurde. En uiteraard vond hij het helemaal niet leuk dat hij daar (in de Steeg) in zijn eentje op ons moest wachten, dus had hij besloten zich toch weer in de Parallelstraat te begeven. Hij bleef van een afstandje toekijken, want hij wilde niet te ver van zijn vluchtroute vandaan.
Oscar ging naar zijn vriendje toe om hem over te halen verder met ons mee te lopen. De beide reporters stoeiden even rond de palen, dat was weer zeer grappig om te zien dus bleef de fotograaf een poosje naar hen kijken. Maar omdat Mini en Cera daar ook nog ergens zaten, draaiden wij ons op een gegeven ogenblik toch maar weer om. Want wat waren die twee meisjes ondertussen aan het doen? Zaten zij nog elk op hun eigen plekje?
Wel, Cera had gezien dat Mini nogal energieloos tussen de takjes bleef zitten, en had besloten maar eens haar huis te gaan verkennen. Tenminste, ze dook met haar kop onder het raam door om goed naar binnen te kunnen kijken. Natuurlijk moest de fotograaf ingrijpen toen zij nog een stapje vooruit deed en het erop leek dat zij verder naar binnen wilde stappen. Nee, dat konden wij Mini niet aandoen, wel? Zo te zien had zij het namelijk al niet al te makkelijk en we wilde het haar niet nog moeilijker maken!
Mini zat daar nog steeds, keek een beetje om zich heen en deed alsof de hele wereld haar geen zier interesseerde. Nee, als ze maar met rust werd gelaten, dan was het goed. Wij kregen medelijden met haar. Wat is er met deze, voorheen zo energieke en felle poezenmeid aan de hand? Zou de burenruzie (met Wamy dus) dermate hoog zijn opgelopen dat wij misschien de rijdende rechter moeten gaan raadplegen?
De Boez overigens was allang weer de Steeg in gevlucht (wij weten niet waarom nu weer) en Oscar was naar ons terug komen lopen. Maar de fotograaf vond dat wij Mini nu met rust moesten laten. Zij had duidelijk vandaag niet op bezoek gerekend en zag ons liever gaan. Dat deden we dus maar; we waren al te lang gebleven.
De Boez zat op ons te wachten, helemaal achterin de Steeg en dan nog om het hoekje ook.
Ja, sinds het incident met de prikkemannetjes, nu alweer een paar weken geleden, gaat hij liever niet al te ver van huis. Tenminste, niet aan die kant van de Katbladstraat. Want wij hebben vernomen dat hij wel helemaal in zijn eentje naar de tuin van Iwan gaat om daar in de boom van Igor te klimmen, en dat is ook niet bepaald naast de deur!
Cera en Oscar liepen achter de fotograaf aan. Misschien wilden ze nog even mee naar het Zooiplein? En zou de Boez dan ook nog meegaan?
Daarover meer in een volgend bericht.
2 opmerkingen:
Mini zag er niet uit alsof ze tot de aanval zou overgaan? Ik zou weglopen als ze zo naar mij keek. Wat een boze blik!
Ja, zij keek inderdaad boos dus daar heeft u gelijk in. Maar eigenlijk bedoelden wij dat zij min of meer aan de grond genageld leek. Sorry dat wij zo onduidelijk zijn geweest.
Een reactie posten