Welkom bij Het Leidsch Katblad

Wij brengen u afwisselend regelmatig en onregelmatig nieuws over stadskatten die wonen in de "Katbladbuurt" in het centrum van Leiden, Zuid-Holland. Wij nemen u af en toe mee op onze rondes door de buurt en doen verslag van gewone en bijzondere gebeurtenissen op straat en bij de redactie thuis.
De hoofdredacteur verklaart hierbij dat wij alle gebeurtenissen naar waarheid weergeven, maar maakt u er tevens op attent dat wij niet aansprakelijk zijn voor de door de haarfabrieken gedane uitspraken, hun taalgebruik en/of gedrag, en wijzen u er daarom nadrukkelijk op dat het lezen van dit Katblad geheel voor eigen risico is.
Zie voor meer info over de redactie en katten de linker kolom van deze digitale krant.

dinsdag 2 november 2010

Os mist zijn vriendje (3 - slot)

Wat vooraf ging:
Boez wilde na zijn Kruidentuinervaring niet meer naar buiten, Oscar ging uit armoe maar alleen met de fotograaf mee en zie verder het bericht hieronder (van gisteren dus).

Wij waren bij het huis van Oscar aangekomen en daar dook wederom Wamy op. Hij had zich verstopt tussen de plantenpotten, maar niet goed genoeg want Os zag hem al direct zitten. Natuurlijk was Os erg ontstemd over het feit dat die brutale Wamy zo dicht bij zijn voordeur zat! Bovendien leek het bijna op stalken, wat Wamy deed!



En Wamy besefte op zijn beurt dat hij op verboden terrein was. Dit anders zo brutale ventje begreep dat hier, op deze plek, Os zijn meerdere was en niet zou dralen hem dat op een niet-vriendelijke manier duidelijk te maken. Vandaar dus dat hij niet tevoorschijn kwam; hij was wel wijzer!
Maar in zijn blik zat evengoed wel iets uitdagends en eigenlijk was er geen sprake van onderdanigheid of angst. Maar goed, we hebben het hier over Wamy, heh? Ja, dan is het inderdaad allemaal verklaarbaar.
Oscar maakte echter geen aanstalten de boel op de spits te drijven en bleef zitten waar hij zat. Zo kwam het dat Wamy zich langzaam terugtrok en zich al snuffelend tussen de bladeren (niks aan de hand) van het huis verwijderde.
De fotograaf besloot terug te keren naar de redactie. We  hadden genoeg meegemaakt voor 1 wandeling en bovendien was het hoog tijd om eens te gaan kijken hoe het met de arme Boez was.



Tot onze grote verbazing troffen wij Rooie Gijs aan bij ons kattenluikje. Mevrouw Katblad sloop naderbij, want zij wilde graag weten wat Gijs van plan was en dus niet dat hij haar zou horen aankomen. Dat lukt vrij aardig, want Rooie Gijs keek geen enkele keer om (maar het zou best kunnen zijn dat R.G. een beetje doof is...).







Zo zagen wij Gijs door het (op een kier staande) luikje naar binnen kijken. En net toen hij een poot optilde om het deurtje verder te openen, riep mevrouw Katblad hem toe dat zij dat liever niet had. Gijs schrok daar uiteraard van, draaide zich gelijk om en waggelde van de voordeur weg. Ja "waggelde", want Gijs loopt heel slecht en is duidelijk erg stijf. Wij kregen zowaar weer eens medelijden met hem.....





Oscar was, zo bleek, tenslotte toch maar achter mevrouw Katblad aangekomen en deed nu alsof hij de redactie ging bewaken. Hij hield Rooie Gijs heel goed in de gaten, en omdat onze eigen haarfabrieken in geen velden of wegen te bekennen waren, vonden we dat eigenlijk wel prettig; iemand moet toch de boel bewaken, heh? Gijs ging iets verderop zitten om zijn spieren en gewrichten even wat rust te gunnen, maar hield zijn kop zo dat hij Oscar in de gaten kon houden. Doch Os had helemaal geen zin om toestanden te gaan maken, en daar keken wij niet van op want hij was gedurende de hele wandeling al niet op zijn best geweest, dat wil zeggen erg timide en futloos (en wij weten dat dus aan de afwezigheid van de Boez).
In deze situatie trouwens was het helemaal niet nodig om enige agressie te tonen, want Rooie Gijs stond - toen hij genoeg had gerust - op en waggelde naar de overkant, naar de Hoftuin toe. Nu ging mevrouw Katblad maar eens naar binnen om eindelijk te kunnen constateren waar haar eigen reporters uithingen. Er moest toch gewerkt worden, niet? Ja, want niemand had een vrije dag opgenomen en er was ook geen staking aangekondigd!

Wel, Japekop was niet zo lekker. Hij lag op de bovenverdieping op het bed en keek verstoord op toen mevrouw Katblad voor zijn neus verscheen en een verklaring voor zijn luiheid eiste. Niet zo lekker dus. Iets verkeerds gegeten misschien? Of zat het tussen de oren?
Cera lag niet op bed en ook niet in het mandje onder de trap, dus zou zij vast en zeker wel weer naar de kroeg zijn of op verkenning. Tenminste één die een beetje actief was, heh?




Mevrouw Troy was ook al niet in goede doen; ook niet zo lekker zeker?
Nee, dit was duidelijk een ziekenboeg, als je luiheid tenminste ook een ziekte kunt noemen. En deze ziekte was dan erg besmettelijk, heh?








De Boez zat nog steeds op dezelfde stoel. Hij wilde mevrouw Katblad niet eens aankijken.
Het was allang middag, de Boez was nog geen moment beneden geweest (laat staan buiten) dus had hij duidelijk zijn trauma nog niet verwerkt. Wij vertelden hem toch maar dat zijn vriendje Os hem erg miste, dat wij Bel de Franskat niet waren tegengekomen en dat er ook geen mannen met stokken waren te bekennen op straat. Of hij niet even beneden wilde komen kijken? Al was het maar voor een momentje en om zijn vriendje gedag te zeggen?
Nee dus. De Boez ging niet met mevrouw Katblad mee naar beneden.

Maar eindelijk, na een minuut of tien, kwam de Boez toch maar de trap af. Hij ging regelrecht via het kattenluik naar buiten (met een hoop lawaai natuurlijk) en het was duidelijk dat hij had besloten zijn leven weer op te pakken. Even later zagen wij hem (voorzichtig) stoeien met Oscar, dus het zou vast wel weer goed komen met onze jongste reporters.
Ver van huis ging de Boez echter niet. Maar dat snappen wij best en dat gaf ook niet. Als hij maar weer wat in beweging kwam en zijn zinnen verzette, dan waren we al een heel eind op de goede weg!
En Oscar? Die was reuze blij dat zijn vriendje was verschenen. Ja, want opeens was dat tamme en verveelde er helemaal bij hem af; we zagen hem weer vrolijk rondspringen!

4 opmerkingen:

Leen zei

Wat een tere ziel is het toch, die Boezelmans van u.

katja zei

Jemig, wat is die Rooie Gijs de laatste tijd afgevallen zeg !

En gelukkig dat de Boez zijn trauma weer een beetje verwerkt heeft !

de hoofdredacteur zei

Tja, de Boez is niet echt een stoere vent. Waarschijnlijk heeft mevrouw Katblad hem te beschermd opgevoed...

ina zei

Ik vind Gijs ook erg mager geworden. Het gaat duidelijk niet goed met hem.
Fijn dat de Boez weer een beetje leven vertoont, zo'n dooie diender is maar niks.