Boez als verkenner op pad (2)

Wel, de Boez zat dus in het centrum van de Kruidentuin onder de boom, en deed daar helemaal niks. En dat duurde best lang! Dus mevrouw Katblad begon al te roepen dat hij in actie moest komen, maar het leek erop of de Boez daar helemaal geen zin in had. Najaarsmoeheid? Wie zal het zeggen!

Maar toen de fotograaf al twee rondjes rond het centrum van de tuin had gelopen, klom de Boez opeens in de boom. Zo, dat was tenminste dan nog wat, heh? Maar we moeten natuurlijk niet vergeten dat haarfabrieken altijd erg voorzichtig zijn (buiten hun eigen gebied dan), en goed overwegen wat wel en wat niet verantwoord is om te doen. Ja, je kunt als fotograaf wel zo je wensen hebben, de katreporter maakt zelf wel uit wat de mogelijkheden van het moment zijn en hoe hij ervoor moeten zorgen niet in moeilijkheden te raken. Wat dat betreft verschillen ze niet zo heel veel van mensen, want wij letten ook altijd wat beter op onze beurs als we op de markt lopen, niet? Nou, daarmee kun je het dus een beetje vergelijken.

Wel, het had de Boez goed geleken om in die boom te klimmen, en dus was dat een prima actie van hem. Hij zat daar best veilig en kon vanaf die plek tenminste wat beter de omgeving overzien dan vanaf de grond, dat moge duidelijk zijn. Vandaar dat hij ook in het rond keek, de Gevaarlijke Weg over bijvoorbeeld. En hij zag daar blijkbaar iets wat de fotograaf  en mevrouw Katblad niet konden zien.

O jee, prikkemannnetjes van de gemeente. Met fel gekleurde jasjes aan en prikkers in de hand, vuilniszakken in de andere hand.
We snapten opeens waarom de Boez zo spastisch zat te doen daar in die boom. Nee, niks leuk klimmen en snuffelen, geen gezooi maar serieus op de uitkijk zitten omdat er gevaar kan zijn. Zoals nu, in de vorm van prikkemannetjes door wie je anderhalve week geleden werd omsingeld. In de Kruidentuin dus. Maar nu zijn ze ver weg, heh? Ja, helemaal aan de overkant van de Gevaarlijke Weg. En ze lopen van ons vandaan, heh Boez? Niks om je druk over te maken dus, toch?

Toch wel dus. Ja, de Boez bedacht zich geen ogenblik toen hij de prikkemannen had gespot. Hij sprong de boom uit en zette het op een lopen. Het rustige toespreken van mevrouw Katblad was niet aangekomen dus, en haar woorden vervlogen in de wind.
De fotograaf liep snel achter de Boez aan.....

en zag nog net hoe hij de redactie binnen ging. Toen wij de voordeur openden, zat hij halverwege de trap met grote angstige ogen.
Nu is het ons helemaal duidelijk. Boez' trauma werd veroorzaakt door de prikkemannen en niet door Bel de Franskat. Wat deze mannen allemaal hebben uitgespookt toen Boez anderhalve week geleden in de Kruidentuin verstopt zat, weten wij niet precies, maar wel dat Boez als de dood zo bang voor hen is. Zo bang dat hij, al lopen zij honderdvijftig meter verderop, direct naar huis vlucht. Ja, het geeft te denken.....
Met de voordeur nog open hoorden wij trouwens dat Oscar nog steeds op het dak verderop zat te janken. Wij zagen hem die dag dan ook niet meer, maar de volgende ochtend kwam hij weer op bezoek. Na een dag van geen contact tussen de vriendjes, was de begroeting ontroerend. Ze wreven met hun koppies langs elkaar en likten elkaar in de snuitjes. Ach..... Natuurlijk moest mevrouw Katblad een traantje wegpinken, maar dat is niet meer dan logisch, heh?