Zo'n groen karretje

Oscar wilde graag een rondje lopen met de fotograaf, en natuurlijk wilde hij dat de Boez mee ging. Maar ja, nu de Boez nog steeds zijn avontuur in de Kruidentuin niet helemaal heeft verwerkt, leek het er niet op dat hij ons zou gaan vergezellen. Op de foto kunt u zien hoe het ventje voor het kattenluik zit te aarzelen. Mevrouw Katblad riep hem nog een aantal keren, maar toen de Boez geen aanstalten maakte door het luik te stappen, gingen wij maar zonder hem op pad.

Doch Oscar gaf het nog niet op. Verlangend keek hij steeds achterom. Nee, het was veel minder leuk zonder zijn maatje, zo'n rondje lopen, en misschien kwam de Boez toch nog?
De Os kreeg gelijk en zijn zin.

Want daar kwam ons angsthaasje aangelopen. Hij had geen haast maar dat hoefde ook niet, als hij maar meeging voor tenminste een klein rondje in de katbladbuurt. Nee, we zouden niet ver gaan, dat beloofden we hem direct.

Eerst vond er natuurlijk een hartelijke begroeting plaats, en een kort stoeipartijtje. Niet te heftig maar gewoon effe een beetje in elkaar happen en de pootjes om elkaars nek slaan.
De fotograaf liep alvast naar de Steeg van Storm. Ja, want we gingen in omgekeerde richting naar de Kruidentuin, want niets leek ons beter dan de plek van het opgelopen trauma weer op te zoeken, in de hoop dat de Boez met eigen ogen kon zien dat er daar geen gevaar meer was.
Maar vond de Boez zelf dat ook een goed idee?

Hij bleef in elk geval een beetje angstig voorin de Steeg al staan. O jee, als dat maar goed ging! Oscar liep stoer voorop en was al bijna halverwege, en dat maakte dat Boez ook maar doorstapte. Nee, hij wilde bij zijn vriendje zijn en dus niet achterblijven.
En de fotograaf kreeg weer een beetje vertrouwen in onze jongste reporter. Maar laten we niet te vroeg juichen heh? Nee, want we waren er nog lang niet!

We gingen de Parallelstraat in en liepen niet al te langzaam om te voorkomen dat de Boez zich alsnog zou bedenken en om zou keren. Maar tot zover ging alles prima.
Oscar klom op het wielhuis van Luna, waaraan (op het dak) een flinke pluk van haar vacht zat vastgeplakt. Nou, interessant genoeg om daar even uitgebreid aan te snuffelen heh?
De fotograaf maakte een serie foto's van de Os, toen plots Mevrouw Katblad riep dat er iets mis was met de Boez. Nou zeg, wat kon er nu misgaan? Nergens gevaar toch? Geen rijdende wielhuizen, geen bromwielen en zelfs geen fietsmensen!

Maar ze had dus wel gelijk.
Ja, want de Boez ging ervan door! Liet ons zomaar weer in de steek! En waarom nu weer?
Een wanhopig gevoel maakte zich meester van mevrouw Katblad. Daar ging het manneke, ergens van geschrokken en dus weer op de vlucht. Arm ventje. De schrik zat er dus nog steeds in. En hoe pak je dit nu in 's hemelsnaam aan? Hoe kun je zo'n kattenjochie helpen? Hem vertrouwen in zijn omgeving teruggeven?

In de Kruidentuin wilde Os nog wel even gaan zoeken naar zijn vriendje, maar de fotograaf was ervan overtuigd dat de Boez daar niet op ons had zitten wachten. Nee, het ventje was rechtstreeks naar huis gegaan, en we hoorden en zagen nu ook waarom. Iets verderop reed namelijk een bladerveger van de gemeente. U weet wel, zo'n klein groen karretje met aan alle kanten borstels, en het maakt een naar, blazend geluid.
Kom op Os, we gaan snel naar de redactie terug! Wedden dat de Boez daar allang en breed zit te wachten op ons?

In de Katbladstraat was er ander lawaai te horen, ergens boven ons.
Ja, want daar zaten allemaal vliegebeestjes in de boom te kwetteren en Os vond dat uiteraard bijzonder interessant en belangrijk. En dit was leuk lawaai, heh? Ja....

Een grote groep spreeuwen vloog van boom naar boom, en af en toe ook flink door elkaar. Ze konden niet kiezen welke boom nu het meest geschikt was voor hun vergadering en maakten daar een hoop kabaal over.
Mevrouw Katblad vond dat trouwens ook wel leuk om even naar te kijken.
Maar toen kwam de Boez weer in haar gedachten. Waar zou het bange ventje zitten?

Gelukkig, het Boezelmanneke zat voor onze voordeur, en ook hij werd gebiologeerd door de vliegebeestjes. Een geruststelling dat hij niet naar binnen was gevlucht en dat de spreeuwen hem nu wat afleiding bezorgden. Mevrouw Katblad ging niet direct naar binnen, hopend dat de Boez zo eveneens buiten bleef en misschien nog een partijtje zou gaan stoeien met Oscar. Maar Boez was daarvoor toch niet in de stemming en bovendien reed daar dat groene karretje nog ergens, heh?
Ach, morgen weer een dag, zullen we maar denken.