Afstand houden om niet gepakt te worden

Als we 's avonds wel eens visite uitlaten, is de kans groot dat de Boez ontsnapt. En dan vooral als zijn vriendje Oscar nog buiten is en al een paar keer voor het raam heeft zitten "roepen". En denk maar niet dat wij Boez dan snel weer binnenkrijgen! Nee, het ventje laat zich niet verleiden door snoepies als hij eenmaal aan het dollen is met zijn allerbeste vriendje. En mevrouw Katblad, die meestal erg bijtijds naar bed gaat, besloot deze keer om maar eens wat foto's van de boefjes in het donker te maken.

Een soort avondronde dus, maar zouden de twee vriendjes daar wel voor voelen?
Het antwoord was nee. Want ze zijn het niet gewend om 's avonds een rondje te lopen en bovendien weet de Boez dat mevrouw Katblad hem liever binnen zag, dus blijft hij zover mogelijk bij haar uit de buurt.
Lekker stoeien is dus het enige wat die twee in de avonduren doen, tenminste, zo leek het aanvankelijk.

Maar toen ze in de gaten hadden dat mevrouw K. er helemaal niet op uit was om de Boez te "vangen", werd er ook flink geklooid en gezooid door de twee. En daarmee bedoelen wij dat er hier en daar tussen het elkaar bespringen door ook nog flink gesnuffeld werd aan onduidelijke voorwerpen op straat. Maar wij zagen wel dat de Boez constant heel goed mevr. K. in het oog hield; hij was vast van plan zich niet onverhoopt te laten pakken. Op de foto hiernaast trouwens ziet u Oscar op de tafel voor zijn huis. Want op en af tafels springen is namelijk ook erg aantrekkelijk in het donker; vraag ons niet waarom.

Een eindje verderop lag een zooi bouwmateriaal. Daar er overdag mannen aan het werk zijn, wordt deze plek gemeden. Maar nu het hier stil was en er niemand rondliep, was de gelegenheid daar om al die zooi eens even goed te besnuffelen.

Vervolgens kwam mevrouw K. te dichtbij, dus staken Os en Boez maar de straat over om de afstand weer te vergroten. Ook Oscar keek wel uit om niet binnen grijpafstand te geraken. Wij denken dat ook hij wel eens later op de avond bij zijn kladden gegrepen moet worden omdat hij niet graag "opgesloten" wil zijn. Laatst nog had hij blijkbaar kans gezien op straat te blijven want wij hoorden hem de hele nacht (met tussenpozen) aan ons kattenluik krabben, terwijl de Boez aan de andere kant van de deur ook zijn steentje bijdroeg aan de nachtelijke onrust. Ja mevrouw en meneer, het is tuig van de richel, deze twee!

Het Zooiplein kwam ook nog aan de beurt; alles in het kader van: laat mevrouw Katblad niet te dichtbij komen want dan vangt ze je. Vandaar ook dat de foto's van behoorlijke afstand genomen moesten worden en de flits de haarfabrieken niet goed raakte, wat weer tot gevolg had dat de plaatjes enigszins donker en dus vaag zijn. Onze excuses daarvoor.

Er brak weer een periode van stoeien aan, want op zo'n plein kun je fijn om allerlei speeltoestellen heen rennen en heb je lekker de ruimte. En daar mevrouw Katblad het zat was en een beetje slecht ter been, besloot zij om de jongens op het Zooiplein te laten stoeien en naar huis terug te gaan. Het was tenslotte bedtijd en het zag er niet naar uit dat de vriendjes al klaar waren met hun avondspelletjes.

Tot onze grote verbazing liep de Boez mee naar de redactie, en nog even hadden wij de hoop dat hij ons naar binnen zou volgen.
Maar nee, die hoop was ijdel want de Boez bedacht zich natuurlijk, zoals wel meer gebeurt. Ja, net doen alsof je ook de deur door komt en dan op het laatste moment met een kreetje je je weer omdraaien, heh?
Tuig van de richel dus. Want het duurde nog zeker een uur voordat de Boez het koud kreeg en Os misschien wel binnen was geroepen. In elk geval zat Boez toen opeens voor het raam een toneelstukje op te voeren: de eenzame kat die door iedereen en alles verlaten is en vreselijke honger heeft en bijna dood gaat van de kou. En natuurlijk deed mevrouw Katblad direct de deur open, blij dat ze nu eindelijk naar bed kon!