Een Vlinder in de vensterbank

Ja ja, eindelijk zagen wij haar weer eens: de mooie, rose Vlinder! Zij werd in de gelegenheid gesteld een frisse neus te halen en deed dat vol overgave (zoals u kunt zien), maar helaas was zij niet van zins om helemaal naar buiten te stappen. Maar dat kwam natuurlijk omdat er zoveel andere haarfabrieken in de tuin rondliepen, en dan ook nog een eng mens met camera....

Wij riepen alsmaar haar naam, maar Vlinder weigerde in de richting van de camera te kijken. Wel, dat is niets bijzonders want poezen doen nooit iets op bevel en daarin geven wij hen groot gelijk.
Bovendien moest Vlinder alert blijven, want vlakbij zat één van onze reporters naar haar te loeren, en je weet maar nooit, heh?
Wie die reporter dan wel was?

Cera dus. Ja, zij was al die tijd achter de fotograaf aangelopen, maar toen die toch geen aanstalten maakte om een rondje te lopen en bovendien veel aandacht schonk aan de andere aanwezige soortgenoten, ging zij op een tafeltje in de zon zitten. Cera houdt namelijk erg veel van zonnen, vandaar. Maar ondertussen moest zij natuurlijk wel alles in de gaten houden, en omdat zij Vlinder niet vaak heeft ontmoet, moest ook zij alert zijn en blijven. Kortom, de twee zaten lekker naar elkaar te staren, zoals zo vaak gebeurt in de kattenwereld.

Totdat Wamy weer langskwam. Waar hij al die tijd had gezeten weten wij niet, maar wij vermoeden dat hij enig snuffelwerk had te doen in de tuin en daar nu mee klaar was. En het leek erop dat hij naar huis ging want hij passeerde met zekere en snelle pas. En zoals u op de foto kunt zien, vond Vlinder hem erg interessant (of eng, of belangrijk, of ze was gewoon erg nieuwsgierig). Maar Vlinder bleef evengoed wel zitten waar ze zat, waarschijnlijk omdat ze daar gewoon goed zat en geen gevaar wilde lopen door op de straat te springen.

Iets verderop zat de Boez ook nog. Hij verschool zich achter de betonnen rand van het bankje, en wij zagen zijn koppie dan weer bovenuit komen, en dan weer zakken achter de rand. Hij voelde zich niet helemaal op zijn gemak, leek het wel. Nu was het inderdaad erg druk daar in die Kruidentuin, en bovendien was Oscar er niet bij, dus voelde Boez zich wellicht minder veilig dan anders. Mini zat trouwens nog steeds onder hetzelfde struikje, maar daar wij al genoeg foto's van haar hadden, gaf mevrouw Katblad te kennen te willen vertrekken. Of de reporters mee gingen naar huis? Jawel!

We wensten Vlinder nog een goede middag, maar zij had ondertussen Mini gezien en dus was ze ons al vergeten. Wij weten niet of Vlinder alsnog de tuin is gaan verkennen, maar hebben zo het vermoeden van niet.
En toen we de tuin uiteindelijk verlieten, keken we nog even één keer om.

En zo konden we concluderen dat Wamy volstrekt onbetrouwbaar is, want daar zat hij weer! Net doen alsof je vertrekt en dan via een omweg toch weer terugkomen!
Wamy zien wij trouwens de laatste tijd veel minder langs het Poezenloket komen, maar dat is waarschijnlijk omdat de boel daar nog steeds niet op orde is en mevrouw Troy dus ook niet op haar plek zit, en er dus niemand valt te pesten.

We dachten wel nog even dat Wamy ons zou volgen, maar dat hadden we helemaal verkeerd ingeschat. Ja, want we hadden Oscar niet bij ons heh? Vandaar dus!
Toen wij bij de redactie aankwamen, stapte hij (Oscar) net door het kattenluik naar buiten. Hij had zich al afgevraagd waar iedereen had gezeten, slikte nog even een stukje kattenbrok door en ging toen klaar staan om een rondje mee te lopen. Ach Os, we komen net terug! Nee, we gaan niet weer op pad, bovendien is de batterij van de camera leeg!
En mevrouw Katblad was natuurlijk hard aan een kopje koffie toe, maar dat spreekt voor zich.....