Naar Iwan's straat

Deze keer gingen we met 3 reporters op stap: Cera, de Boez en Oscar. De jongens wilden graag naar de Hoftuin, dus we staken de straat over en gingen de Poort door. Maar helaas, Cera durfde niet verder mee. Misschien heeft zij weer een vervelende ontmoeting gehad in de Hoftuin, werd zij naar buiten gemept of kreeg ze op een andere manier te maken met één van de leden van "Hof is Vol"; het leek er in elk geval wel op. Dus Cera besloot te wachten op onze terugkeer. De fotograaf probeerde haar nog over te halen, maar vergeefs, en u kunt zich wellicht voorstellen hoe naar het is om een reporter te moeten achterlaten, heh? Wel, neemt u maar van ons aan dat dat op zijn zachts gezegd heel vervelend is.

U ziet hier hoe de twee jongens aan het klooien waren in Poort, en hoe Cera helemaal achterin om het hoekje zit te kijken. Even dachten wij dat de vriendjes ook hun best zouden doen Cera nog mee te krijgen, maar dat was ijdele hoop; zij hadden slechts oog voor elkaar en bleven daar alleen maar rondhangen omdat de fotograaf stil was blijven staan. Zodra het teken kwam om door te gaan, stormden ze weer voor de fotograaf uit.

Wij vonden het hoog tijd om weer eens een kijkje te nemen in Iwan's straat, dus liepen de Hoftuin door en namen de volgende Poort die uitkomt in die straat. (U kunt de routes altijd even opzoeken op de plattegrond, heh? De link staat ergens in de linkerkolom van dit Katblad, maar dat wist u natuurlijk al...).
Oscar (links) en de Boez (rechts uiteraard) liepen in één ruk door, en zo kwam het dat zij beiden aan het eind van de Poort stonden te kijken in de straat waar we het net over hadden. Dit is voor hen de grens van bekend naar onbekend terrrein. Een enkele keer wagen ze zich wel eens een paar stapjes verder, maar dan niet echt van harte. Dit begrijpen wij erg goed, want stel dat er een "vreemde" haarfabriek door die Poort komt, dan is de terugweg voor hen afgesloten en dan zit je mooi in de problemen. Wij zullen onze reporters dan ook nooit aanmoedigen verder te gaan dan zij zelf willen.

Tot onze grote verbazing zagen wij opeens Cera verschijnen aan het eind van deze Poort. Zij wilde blijkbaar zo graag met ons mee dat zij toch de Hoftuin was doorgelopen! Wat een flinke meid toch, en wat ontroerend dat zij er zo graag wil bijhoren dat ze daarvoor risico's durft te nemen. Nu hadden wij al gezien dat er geen Hofbewoners in de tuin aanwezig waren, maar dat kun je als mens wel tegen een haarfabriek vertellen, ze stellen dat liever zelf vast en vertrouwen alleen op hun eigen instincten en ogen. En dat is een goede zaak, vinden wij.
Maar zou Cera het aandurven om ook deze Poort te "nemen"?

Ja, dat durfde zij. En Cera was zelfs de eerste die Iwan's straat inliep en een stukje ging verkennen! Nu moeten wij er wel bij vertellen dat aan deze kant van de straat de Kroeg is gelegen, althans de vooringang daarvan. En misschien weet u dat Cera deze Kroeg regelmatig opzoekt? Zij doet dat dan wel via de achteringang, die weer gelegen is aan een tuin achter het Zooiplein, en alleen Cera zelf weet de route daarnaar toe.
Wat deden de twee vriendjes eigenlijk ondertussen?

Wel, Oscar (wat minder bevreesd dan de Boez) wilde nog wel een heel klein stukje met Cera en de fotograaf meelopen, maar de Boez peinsde daar niet over. U ziet hem een eindje terug in de straat nog steeds in de Poort zitten, hij kon ons zo nog net zien en in de gaten houden.

Ja, Boez wilde niets liever dan dat we zouden terugkomen, want hij zou geen stap in onze richting zetten. Wij vinden dat trouwens helemaal niet erg; zelfs als het om reporters gaat verwachtten wij niet van onze haarfabrieken dat ze hun grenzen overschrijden, maar dat hadden wij al uitgelegd, toch?
Wel, de Boez zat met zulke grote schrikoogjes te kijken, dat de fotograaf besloot terug te keren naar de Hoftuin. Wij hadden noch Iwan, noch één van zijn huisgenoten in deze straat waargenomen en dus hadden wij hier toch niets meer te zoeken. We verzochten dus Oscar en Cera met ons mee terug te lopen. En toen hadden we een probleempje.
Oscar was ondertussen een wielhuis aan het verkennen, Cera was zelfs de straat overgestoken en liep nu een heel eind verderop. En beiden waren nog niet klaar met wat ze aan het doen waren. Nu geloven wij ook dat zij beiden eerst moed moesten verzamelen wegens het eerder genoemde probleem in verband met vreemde haarfabrieken. Want stel dat er ondertussen een pestkop aan de andere kant van de Poort was gearriveerd, dan was de terugweg afgesloten. Cera en Os waren dus tijd aan het rekken om zo de gevaarlijke onderneming nog wat uit te stellen. De fotograaf kreeg tenslotte eerst Oscar veilig de Poort door, en dat kwam ook door de medewerking van de Boez (moeten wij eerlijk toegeven), want ook hij moedigde Os aan en verzocht hem diverse malen met hem mee te komen. En terwijl de beide vriendjes allang weer tussen de grassprieten onder de trap in de Hoftuin aan het klooien waren, was de fotograaf nog bezig met de moeilijke taak Cera door de Poort heen te praten. Natuurlijk lukte dat uiteindelijk ook wel, maar het duurde en duurde maar. Vandaar ook dat de fotograaf regelrecht terug naar de redactie wilde, want de vingers waren enigszins verkleumd en het lichtje van de koffiemachine brandde allang. Cera bleef overigens ook niet graag in de Hoftuin rondhangen, en toen zij snel de Katbladstraat in rende, kwamen de andere twee reporters ook maar mee. En nadien konden wij dus zeggen: samen uit, samen thuis! Want daarin slagen wij niet altijd, heh?