Os mist zijn vriendje (2)

Wel, wij waren gebleven in de Parallelstraat, waar Wamy Oscar zat te pesten door naar Os z'n staart te meppen.
Toen, opeens, kwam de oude dame Poekie aan de overkant van de straat aanlopen. Zij kwam van de kant van het Gevaarlijke Water en was blijkbaar op weg naar huis. Ze kwam wel van ver, vonden wij! Het gebeurt namelijk niet vaak dat wij haar zo'n eind van haar voordeur vandaan tegenkomen en wij hadden gedacht dat zij, vanwege haar hoge leeftijd, niet meer de moed zou hebben om zo'n stevige wandeling te maken. Bovendien, was zij niet bang voor Bel (de Schrik) dan? Of liet die haar misschien wel met rust? In elk geval waren wij dus erg verrast haar hier te zien.

Oscar had Poekie ook zien aankomen en keek met bewondering toe hoe zij voorbij drentelde. Wamy had hem (Os) blijkbaar al met rust gelaten omdat er een bromwiel voorbij kwam, en er is geen enkele haarfabriek die daar niet van schrikt. (Voor zover wij weten dan, heh?)
Omdat de fotograaf daar zo stilletjes stond en geen stap meer verzette, bleef Os ook maar op die plek liggen. Geen intiatief heh? Nee, want geen Boez ook...

Toen het bromwiel voorbij was, had Wamy trouwens alleen maar aandacht voor Poekie.
Poekie zelf stoorde zich totaal niet aan de aanwezigheid van de twee ventjes; zij deed zelfs alsof zij ze helemaal niet zag! Een uitstekende tactiek natuurlijk.
Om de één of andere reden haalde Wamy het niet in zijn kop om de oude dame lastig te vallen. En daar keken wij eerlijk gezegd van op.

Maar Poekie was wel erg voorzichtig. Ja, want om de paar meter ging zij even zitten, en zij deed dat dan ook nog vlak tegen de gevels van de huizen aan. Dat is natuurlijk voor de veiligheid, want zo kan je tenminste van één kant niet aangevallen worden, heh? Inderdaad, muren bieden bescherming maar dat weet iedereen.

Zo liep Poekie dus van tafeltje naar bankje naar plantenpot, ging dan zitten en keek goed uit of er geen verkeer aankwam of iets anders vervelends. Heel verstandig van haar want de Parallelstraat is erg smal en dus best wel gevaarlijk.
Opeens sprong zij op een bankje. Dat vonden wij een beetje gek omdat wij geen verkeer hoorden of zagen. We hadden bovendien de indruk dat zij haast had om naar huis te gaan, dus wat zat haar dwars? Waarom was zij de hoogte ingegaan?

Aha! Dat verklaart alles: een blafbeest dus! Weliswaar aangelijnd, maar je weet maar nooit wel?
En zo moet Wamy er ook over gedacht hebben, want opeens zagen wij hem niet meer. Wij hadden trouwens ook een tijdje niet meer op de Os gelet; was hij er soms eveneens vandoor gegaan? Dat konden we ons niet voorstellen omdat wij Os nog nooit hebben zien wegvluchten voor een blafbeest!

Wel, we zouden er later achter komen waar Os was gebleven. Eerst nog een laatste foto van Poekie, die had gewacht tot het blafbeest uit het zicht was verdwenen en nu flink de pas erin zette. Ze passeerde zonder problemen de Steeg van Storm en arriveerde veilig bij haar huis.
Toen hadden we weer tijd om naar Oscar om te kijken, maar hij zat nog gewoon en onaangedaan op hetzelfde plekje. We stelden hem voor om naar de Katbladstraat terug te lopen en Os vond dat prima. Of eigenlijk, het kon hem gewoon geen donder schelen.

Geheel ongeinteresseerd liep hij met de fotograaf door de Steeg. Nee, er zat geen enkele fut in de Os en we hadden de indruk dat hij het niet naar zijn zin had.
Dan maar naar huis Os? Je eigen huis bedoelen wij? Want op de redactie heb je toch niks te zoeken, heh? Nee, de Boez is niets waard op het ogenblik, spijtig genoeg voor jou. Maar misschien is Lima weer thuis en kan je met hem nog een spelletje doen?

Dus sloegen wij toen wij de Steeg door waren rechtsaf, in de richting van het huis van Os en Lima.

Zou Oscar daar Lima treffen? En was daarmee onze reportage afgelopen? Of kwamen wij nog andere haarfabrieken (en daarmee problemen) tegen? U leest het in deel 3!