Met de jas goed dichtgeknoopt (1)

Ze hadden er wel zin in, onze reporters, om een kleine ochtendwandeling te maken met de fotograaf, maar het was zo koud, heh? Ja, en het regende ook een klein beetje dus vandaar dat Oscar en Cera onder de tafel buiten zaten te wachten totdat mevrouw Katblad haar jas goed had dichtgeknoopt en ze op weg konden gaan. De Boez was nergens te bekennen maar kwam toen de voordeur dichtsloeg (wat hij misschien wel had gehoord) uit de richting van de Kruidentuin naar ons toe.
We besloten eerst naar de Steeg van Storm te gaan en even flink de pas erin te zetten; later konden onze haarfabrieken nog wel wat klooien en zooien in de Kruidentuin. Eerst aan het werk, later de beloning dus.

De fotograaf ging op pad naar de Steeg. Gelukkig was Bel de Franskat nergens meer te bekennen, want die had al vroeger op de ochtend bij het Poezenloket Oscar en vooral ook Cera flink dwars gezeten. Gelukkig kon Cera net op tijd door ons kattenluik naar binnen vluchten, maar Os was de klos en moest zien Bel van zich af te houden door tussen de plantenpotten te kruipen. De Franskat had deze keer niet veel geduld, dus toen hij Oscar niet zo gauw te pakken kreeg, ging hij uiteindelijk een eind verderop staan klieren. Wij konden niet zien wie daar het slachtoffer was, maar we konden wel horen dat er een haarfabriek zwaar in nood verkeerde en dat Bel (met zijn hoge gilletjes) daar de oorzaak van was. Afijn, Bel was nu dus elders, we kwamen al gauw aan het eind van de Steeg en onze drie reporters liepen aardig gelijk op.

Na de bocht (de Parallelstraat in) waren de Boez en Cera (zie foto) een klein beetje achterop geraakt. Het lijkt alsof zij geanimeerd aan het keuvelen waren (of zoiets), maar dat was dus niet zo. Nee, het was meer dat ze elkaar een beetje in de weg liepen en de beschuldigingen vlogen over en weer. De fotograaf had daar verder natuurlijk geen boodschap aan; ze moesten het zelf maar uitzoeken, heh? Dat deden ze ook.

Ondertussen was de Os al een aardig eindje verderop, en omdat hij toch op de anderen moest wachten klom hij in de vensterbank van het huis van de oude Poekie. Wij weten niet of hij haar zag zitten in de huiskamer, hij deed daar in elk geval wel erg zijn best voor. De fotograaf deed geen poging onder de gordijnen door te kijken, want dat is zeer ongepast. Tenminste, dat zegt mevrouw Katblad altijd, dus dan zal het wel zo zijn.

We gaan door naar de volgende foto.

Toen de Boez en Cera uitgekibbeld waren, sprong Cera uit balorigheid maar op het wielhuis waarop wij Luna vaak zien zitten. Luna hebben wij al een poosje niet meer buiten gezien, maar het kan zijn dat zij het te koud vindt worden. U herinnert zich misschien nog wel dat zij heeft mee moeten maken met haar tongetje vastgevroren te hebben gezeten en zo een gespleten tong heeft opgelopen? (Wij hebben u daar toch echt al eens over verteld!) Wel, daarom komt zij liever tijdens een vorstperiode niet buiten. En het had gevroren vannacht, en al was het nu iets boven nul, wij kunnen ons voorstellen dat Luna geen enkel risico durft te nemen. Zij was dus ook vandaag niet naar buiten gekomen, voor zover wij weten tenminste, heh?

Wij hebben u ook al eens verteld over het feit dat de Boez niet zo'n superverkenner is en de meeste fietstassen overslaat, toch? Nu dus ook weer. Boez was in een draf naar de Kruidentuin gegaan terwijl Cera en Oscar hun best deden alle geurtjes aan deze fietstassen te analyseren en in kaart te brengen. Dat was een precies werkje en dus deden ze dat met overgave en namen er bovendien ruim de tijd voor. Het duurde zelfs zo lang dat de fotograaf een tikje ongeduldig werd, want met deze koude blijven stilstaan is geen pretje.

Bovendien wilde mevrouw Katblad wel erg graag weten waar de Boez uithing, en dus moedigde zij de twee andere reporters aan een beetje op te schieten met hun tasseninspectie. Zo kwamen wij enkele minuten later in de Kruidentuin, maar zagen helaas geen Boez. De fotograaf echter had wel een idee waar de Boez kon zitten. Misschien dat ene plekje waar Mini zich ook graag verstopt?

Jawel hoor, daar zat onze Kanjer, onder en tussen de lavendel. Hij keek een beetje angstig, maar daar was geen reden toe want er waren echt geen prikkemannetjes te bekennen en ook geen groene gemeentekarretjes. Wij vonden dus eigenlijk dat hij zich een beetje aan zat te stellen. Of hadden wij misschien iets niet gezien wat Boez wel zag? Had de Boez dus wellicht hele goede redenen om zich onder de lavendel te verstoppen?
Wij vertellen u daarover in een volgend bericht!