De kunst van het negeren

Vanmiddag werd het opeens een beetje druk en spannend voor de redactie, want Simba had besloten om nu eens niet snel voorbij te lopen, maar op onze buitentafel te gaan zitten om duidelijk te maken dat hij niet voor de poes is en dat het maar eens uit moet zijn met de terreur van de Boez op het dak. Ja, want het is daar een constante strijd om wie het daar op dat dak nu voor het zeggen heeft, en die strijd is (volgens ons) nog steeds onbeslist. Vandaar dus dat Simba maar eens verhaal kwam halen, en hij nam daar ruim de tijd voor.

Wel, in elk geval was Cera erg onder de indruk van Simba's aanwezigheid, en dus bleef zij op de tafel voor het raam zitten om daar af te wachten wat er verder gebeuren ging. Japekoppie was al langsgekomen en had net gedaan of Simba er niet was, maar dat had dan vooral te maken met het feit dat J. al een beetje laat was voor zijn ronde en niet nog meer tijd wilde verliezen.

Simba snapte echter niet dat een Verkenner A in de eerste plaats kiest voor het maken van een verkenningsronde, en dus hem een beetje voor gek liet zitten op die tafel van de redactie. Nee, hijzelf zou heel andere prioriteiten hebben gehad, al is hij best wel bekend met het maken van rondes; wij zien hem vaak genoeg langs lopen, en hij kiest daarbij altijd voor dezelfde route. Maar goed, Simba zat daar niet voor niets en dus was het ook niet de bedoeling dat hij werd genegeerd, heh?

Echter, het was een pechdag voor Simba, want een moment later liep Lima voorbij, en ook hij keurde Simba geen blik waardig. Er was dus iets mis met de houding van Simba, want Lima is anders best wel gevoelig voor dwingende blikken van andere haarfabrieken, en toont dat meestal door uit de buurt te blijven of weg te duiken. Nu was er geen sprake van wegduiken, Lima liep gewoon onverstoord langs de boos kijkende Simba in de richting van de Kruidentuin. Arme Simba, hij had blijkbaar echt zijn dag niet!

Zijn humeur werd er dan ook niet beter op, dat was duidelijk te zien.
Toen kwam Simba's grootste vijand naar buiten. De haarfabriek die hem altijd dwarszit op het dak, die hem uitscheldt alsof hij het grootste stuk vuil is dat er bestaat, en hem niet toestaat ook maar een poot te zetten op het redactiedak. Degene die hem ook midden in de nacht toeschreeuwt vanachter een raam, als Simba alleen maar even langsloopt om een rondje te maken.

De Boez dus.
En wat deed de Boez toen hij naar buiten kwam? Ging naar de vliegebeestjes zitten kijken! Ja, want dat is interessant en Simba dus niet.
Simba keek daarom heel boos in de richting van de Boez, maar die keek op zijn beurt weer dwars door Simba heen. Toen, heel langzaam, bewoog onze jongste reporter zich in de richting van de tafel waar Simba op zat, en sprong er tenslotte gewoon op. Zo brutaal, zo zonder respect, Simba trok dat niet en sloeg op hol. In een flits was hij verdwenen, richting Kruidentuin.

Nu durft Cera zich ook weer te bewegen, loopt naar de Boez toe en ze begroeten elkaar. Alles goed met jou? Ja, met mij ook.
Nou, het gevaar is dus geweken en dat is een hele geruststelling. Maar ook wel weer saai, heh? Dus de fotograaf besluit om Simba achterna te gaan. En met een beetje geluk gaan de haarfabrieken wel mee, niet? Ja, want voor een wandelingetje zijn ze altijd wel in, en als mevrouw Katblad dan ook nog mee gaat? Even de jas nog aan, en dan op pad. Maar daarover leest u de volgende keer....