Onbegrepen

Japekoppie:
Mevrouw Katblad gooit vaak met stukkies Vitikraft ofzo. Kent u dat? Dat zijn staafjes vlees of vis en het stinkt naar bouillonblokjes, moet u maar eens eraan ruiken. En ja, af en toe ga ik daar best voor in de startblokken, maar wat ik dus vertik is achter opgegooide en weggeworpen stukkies aanlopen. Wat de Boez dus wel doet, heh? Ja, die is helemaal leip van dat spul en Cera trouwens ook. Ja, ik vind het ook wel om te pruimen hoor, maar ik ga er niet voor rennen en zeker niet als er andere dingen te krijgen zijn. Of nou ja, te krijgen....., te bedelen dan.

Zoals fliebers (kleine stukjes - red.) van het bordje van mijn mens.
Ja, want alles wat mijn mens eet, moet lekkerder zijn dan wat wij krijgen, anders zou ze dat niet nemen. Zij kan namelijk kiezen wat ze eet, en wij katten kunnen dat niet. Wij zijn afhankelijk van wat ons wordt voorgezet, en ik weet uit ervaring dat er veel smakelijkere dingen te krijgen zijn. En vandaar dat ik mijn Gourmet ook wel eens laat schieten omdat ik al een karbonade in de pan heb zien liggen.

Dus als zij dan haar bordje heeft volgeschept, ga ik naast haar zitten. Ja, soms hangt er dan wel eens een druppel aan mijn onderlip, want dan loopt het water me letterlijk de bek uit. Ik kan het dan ook echt niet opbrengen om een partijtje te gaan zitten slijmen of flikvlooien, want mijn trek in zo'n stukje karbonade is zo nadrukkelijk aanwezig, dat ik het niet meer kan opbrengen om een stukje op te voeren door kopjes te geven en dergelijke. Nee, ik probeer dan gewoon duidelijk te maken dat ik zo ongeveer doodga als ik niet een stukje van die karbonade krijg, en kan vervolgens ook nergens meer aan denken dan aan dat stukje.

Die Zoebel (de Boez - red.) speelt wel een spelletje. Hij gaat naast het mens liggen, zet zijn slaapkameroogjes op en gaat een enorme partij liggen slijmen. En dat terwijl hij helemaal niet houdt van karbonades of ander menseneten. Bovendien heeft hij tegen die tijd al talloze stukkies van die Vitakraft weggewerkt en uit zijn bakkie Gourmet zitten smikkelen, dus echte trek kan hij niet meer hebben. Ja, probeert hij aandacht te krijgen terwijl ik aan de andere kant van ons mens zit en zo ongeveer wanhopig ben omdat ik nog steeds geen flieber van die karbonade heb gehad terwijl ik daar toch mijn uiterste best voor doe.

Maar ja, soms heeft ze dus smoezen genoeg, ons mens. Het vlees zou te gekruid zijn. Of te zout voor mij. Maar ik weet zeker dat ze gewoon geen flieber wil afstaan omdat ze het zelf te lekker vindt. En dan roept ze dat mijn Gourmet er nog staat en dat ik dat eerst moet opeten. Maar er is helemaal niks spannends aan die Gourmet want dat krijg ik elke dag dus is de lol daar zo langzamerhand vanaf, heh?
Wel, het eind van het liedje is dan dat er alleen nog maar een botje ligt, en daar mag ik dan nog even aan ruiken. Mijn moeder (T. Troy - red.) denkt dan dat er wel fliebers worden uitgereikt en komt vervolgens het vloerkleed inspecteren en alvast, voor het geval, een gromconcert geven. Als ik geluk heb (mens te lui om bord direct naar de keuken te brengen), kan ik nog even het bord aflikken. Nou, daarmee vul je je maag dus ook niet, heh? En ondertussen heeft Cera dan mijn portie Gourmet gestolen, en als ik daarover klaag krijg ik  te horen dat het mijn eigen stomme schuld is. Vervolgens draait het er op uit dat ik 's avonds laat echt verga van de honger, en dat er dan alleen nog harde brokken in de keuken staan. Mijn mens zegt dat dat prima eten is en van de beste merken, maar het blijven harde brokken en ik heb natuurlijk liever fliebers, of desnoods fliebertjes. Nee, ik zeg niet dat ik het slecht heb, maar het kon beter en ik voel mij vaak onbegrepen. En dat die Zoebel altijd persé onder het dekbed moet, vind ik dus ook helemaal niks en bijzonder irritant. Dat was het voor vandaag. Nee, ik heb verder niets meer te zeggen.