Gisteren, halverwege de middag, werd het weer opeens wat rustiger. En Cera, die alleen maar als het echt spookt binnen blijft, zat dus al gelijk klaar om een rondje te lopen. Kijk, zulke reporters moet je hebben heh? En mevrouw Katblad liet zich overhalen om met haar mee te gaan. Regenjack aan en camera in de jaszak, want die mag natuurlijk niet nat worden. Nee, want we kunnen niet zonder fototoestel bij het Katblad!
In de Kruidentuin vonden wij Oscar. Ook hij kan best tegen een paar druppeltjes en houdt van veel frisse lucht. Toen wij in de tuin arriveerden zat hij trouwens met zijn snufferd in de Nepeta, dus dat is ook een goede verklaring voor waarom hij graag regelmatig een loopje in die richting (tuin) maakt.
Natuurlijk was Os erg blij om ons te zien, want hij is liever niet, als het niet hoeft, alleen. Bovendien was hij duidelijk toe aan een flinke aaibeurt, want hij bleef mevrouw Katblad lange tijd voor en tussen de voeten lopen en iedereen weet wat dat betekent, toch?
Wie ook in de buurt van het kattenkruid aan het scharrelen was, was Siep. Zij liet duidelijk blijken niet gestoord te willen worden en bedreigde zelfs Cera, die daarom maar snel naar de andere kant van de tuin ging. Nee, de stemming hier was niet om te juichen. Maar dat kwam waarschijnlijk doordat Siep door haar mens buiten de deur was gezet voor een hapje gezonde buitenlucht, terwijl ze daar helemaal geen zin in had.
En Kaija, die onverwachts uit de struiken opdook en regelrecht naar haar huis ging om te eisen dat de deur werd geopend, was ook niet in een goede bui. Gelukkig voor Siep en Kaija opende hun mens even later een raam, zodat ze beiden met grote haast hun huis binnen konden treden.
Nou, en toen was het dus weer erg rustig in de Kruidentuin en helemaal niks te beleven. En omdat het ook weer eens begon te spetteren, besloot mevrouw Katblad huiswaarts te gaan.
Oscar besloot niet mee te gaan naar de Katbladstraat want hij had nog een hoop belangrijke dingen te doen. Cera trouwens ook, en dus wilde zij hem gezelschap blijven houden.
Op de redactie was het stil, erg stil. De drie andere reporters lagen blijkbaar nog steeds op de bovenverdieping te dromen van gebraden duifjes, gegrilde muisjes en gekookte kabeljauw, allemaal dingen die zij nooit krijgen.
Wel, wij dromen allemaal wel eens van dingen die wij nooit zullen hebben, heh? Zoals? Wel, een grote boerderij met diverse bijgebouwen, geheel gemoderniseerd natuurlijk, een grote keuken met kok, een dame die alles schoon houdt en een heer die de tuin voor ons verzorgt en....en....en.....
Ach, laat maar zitten. Hoe zouden wij ooit de Katbladbuurt kunnen verlaten? Oscar achterlaten? Rooie Gijs zelfs? Nee, dromen is leuk, maar laat ze maar niet uitkomen. Dat geeft teveel gedoe....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten