Recht van overpad

Gezeten aan de lunch (Japekoppie had zijn fliebertjes kaas al achter de kiezen) hoorden wij opeens een hoop lawaai. Mevrouw Katblad had visite, maar liet die natuurlijk direct in de steek om met haar camera naar buiten te rennen. Daar zag zij Simba en Japekoppie tegenover elkaar staan, en ze deden niet bepaald lief, zo te zeggen. Nee, er werd flink gescholden en gekrijst.
Voorzichtig probeerde mevrouw K. dichterbij te komen.

Gelukkig trokken de twee amokmakers zich niet veel aan van de aanwezigheid van de fotograaf, dus konden wij de situatie goed bestuderen.
Dat er ruzie was hadden wij al geconstateerd. Maar waarover die ruzie ging, dat was nog onduidelijk. De fotograaf bleef dus nog even rondhangen om meer aan de weet te komen.

Doch opeens draaide Simba zich om en liep in de richting van de Kruidentuin.
Japekoppie, die blijkbaar zijn punt nog niet helemaal had kunnen maken, ging achter hem aan. En daar weer achteraan ging de fotograaf, want die wilde niets van de sensatie missen uiteraard. En u natuurlijk ook niet, heh?

Ja, er was nog iemand die niets wilde missen van de ruzie, en dat was Oscar.
Japekoppie schreeuwde tegen Simba dat hij niet zomaar kon weglopen omdat ze nog niet uitgepraat (!) waren, en Simba keerde zich zowaar om. Vervolgens werd de scheldpartij hervat.

Jawel, daar stonden ze weer tegenover elkaar.
Japie gilde dat Simba niet het recht had over zijn stoep langs de redactie te lopen; hij moest voortaan maar omlopen. Simba gilde terug dat hij recht van overpad had en dat Japekoppie niet zo moeilijk moest doen over die paar stappen langs zijn huis. Hij (Simba) had toch immers nergens lopen markeren? Nou, wat was het probleem dan?
De fotograaf wilde het antwoord daarop ook wel weten en zette de camera op de filmstand.

Heeft u het ook niet helemaal goed kunnen verstaan? Wij dus ook niet.

In elk geval ging het gekissebis nog een tijdje door, al werd het geschreeuw steeds minder en nam het volume ervan ook af.

Ondertussen was het publiek toegestroomd. Allemaal probeerden de haarfabrieken zo goed mogelijk te zien wat er nu precies gebeurde en zo goed mogelijk te luisteren naar wat er werd gezegd. Maar langzaam verstomden de klanken en opeens was de ruzie voorbij. Daarna konden wij gerustgesteld weer terug naar de redactie om de lunch te hervatten. Nee, Japekop kwam niet terug voor nog wat fliebertjes want daar stond blijkbaar zijn pet niet (meer) naar. En het publiek ging weer over tot de orde van de dag, wat dat ook mag wezen (waarschijnlijk gewoon wat zooien en klooien, toch?).