Ruzie maken moet in eigen tijd

Wij wilden graag een stukje gaan lopen met onze reporters, maar toen mevrouw K. de deur van de redactie achter zich had dichtgetrokken en haar bekende fluitje (teken van vertrek) had voortgebracht, kwam alleen de Os maar opdagen.
Wij begrepen al eerder dat mevrouw T. even geen zin had en dat Japekoppie uit solidariteit ook liever thuis bleef, maar waar waren de anderen?
Wel, Cera kwam opeens luid mekkerend uit het niets tevoorschijn en begon zenuwachtig op het muurtje boven de Poort heen en weer te lopen. Nee, dit betreft niet een Poort van de Hoftuin maar de Poort vlak naast ons huis (zie onze Plattegrond, onder Labels in de linkerkolom van ons blad te vinden). Afijn, Cera wilde dus erg graag met ons mee maar wist niet zo gauw hoe ze bij ons moest komen. Wel Cera, terug via enkele muurtjes naar de grond, en dan onder de deur door, heh? Ga je dat nog redden met je dikke buikje?
Het duurde even voordat Cera zich door de nauwe kier had gewurmd, en toen kon mevrouw K. eindelijk met de twee reporters op stap.

In de Kruidentuin waren we echter plots met drie haarfabrieken, want de Boez had daar in het gat onder de Lavendel gezeten en kwam onverwacht daaruit tevoorschijn. Ja, een hele geruststelling dat hij niet weer ergens onder een huis verstopt zat of opgesloten in een garage.....
Wat gezellig dat je er ook bij bent Boez! Je gaat toch zeker wel met ons mee, heh?
Ja, deze keer had Boez daar wel zin in. Gewoon een klein rondje door de Parallelstraat en daarna zouden we wel verder zien.

Nee, tegen drie reporters kon Simba echt niet op. Hij had behoorlijk de pest in dat wij zo dicht langs zijn huis liepen en hij was vastbesloten om ons geen toegang te verlenen. Nu waren we ook helemaal niet van plan om op de koffie te gaan bij Simba, maar dat kon hij niet weten natuurlijk. Daarom hield hij ons heel goed in de gaten, en maakte hij ons duidelijk dat er van enige gastvrijheid van zijn kant geen sprake kon zijn.

De wandeling duurde alles bij elkaar niet zo gek lang want de jongens kregen een beetje ruzie. Zowel Cera als mevrouw Katblad vonden dat niet prettig. Ruzie maken doe je maar in je eigen tijd, doch als we een beetje serieus ons rondje lopen betekent dat dat er gewerkt moet worden, en dat weer betekent dat we op zoek moeten naar nieuws voor het Katblad.
Maar daar kwam dus helemaal niets meer van terecht. Mevrouw K. besloot de wandeling te beëindigen en ging boos naar huis terug. Niet lang daarna begon het te stortregenen en kwam het hele spul de redactie binnen. En omdat mevrouw K. vergeten was om de keukenkoepel dicht te draaien, kon zij lekker de keukenvloer gaan dweilen.....