Roepen in de nacht

Mevrouw T. Troy:
Sta ik er goed op, zo tussen de planten? Mag ik dan nu een beetje rondsnuffelen terwijl u het Nagelkruid gaat fotograferen?
Mooi. Ik heb namelijk tegenwoordig weer veel energie, en dat raak ik het beste kwijt door bezig te blijven en tuinen te inspecteren. Roept u me als u weer naar huis gaat? Ja, voor het geval ik de weg terug niet meer weet, heh?

Het spijt me dat ik vannacht weer zo luid zat te roepen terwijl u al sliep. Ja, ik dacht dat het al tijd voor het ontbijt was namelijk, en dus had ik niet in de gaten dat het nog midden in de nacht was.
Erg fijn dat u naar beneden kwam om mij daarop te wijzen, en dat ik toen met u mee naar boven mocht om op het bed nog wat slaap in te halen. Ik weet dat ik een beetje onrustig was inderdaad; had u er veel last van? Nee, ik zal niet meer bovenop uw gezicht gaan zitten. U vond dat niet zo prettig, heh?
Wel, dan kunnen we wat mij betreft weer naar huis. Horen die anderen ook bij ons en gaan ze ook mee terug?

De anderen waren Oscar, Cera en de Boez, en zij zaten al te wachten op mevrouw K. en de oude kattendame. Alleen schrok mevrouw Troy zich het apezuur toen Cera een speels tikje naar beneden gaf, en ze sloeg gelijk aan het blazen en grommen.

En mevrouw T. raakte dus een tikkeltje in de war omdat we met zoveel waren en ze niet meer goed wist of het nu bekenden van haar waren of niet.
In haar eigen omgeving (thuis dus) heeft ze daar geen last van. Daar weet ze dat bijvoorbeeld Wamy buiten behoort te blijven en dat de Boez en haar zoon Japekoppie bij haar wonen. Met Cera heeft ze nog wel eens even wat moeite omdat zij haar niet altijd direct herkent. Maar nu, in de Kruidentuin, was mevrouw T. helemaal onzeker over wie ze nu kon vertrouwen en wie niet.

En toen daar ook nog Oscar voorbij kwam, werd het haar even allemaal teveel.
Mevrouw Katblad riep toen de oude mevrouw T.T. maar bij zich, en zo gingen ze samen naar huis.


Nee, mevrouw Troy mankeert niks aan haar schildklier gelukkig. De dierenarts zelf heeft ons daarvan verwittigd. Wel moeten wij haar gewicht in de gaten houden en moet zij regelmatig gecontroleerd worden. Het is namelijk best mogelijk dat er toch iets met haar hartje is. Maar als de Fortekor zijn werk doet en mevrouw T. een beetje op gewicht blijft, hebben wij voorlopig niets te vrezen. Behalve die Katzheimer dan heh? Maar daarvoor hebben wij dan weer een ander (homeopathisch) middeltje, en misschien dat dat helpt....