Nog meer gegil

Oscar had iets gezien of gehoord, en daarom keek mevrouw Katblad met hem mee. (Lees eerst vorig bericht.....)
Maar ze zag helemaal niets, behalve dan dat de moerbeiboom heel lelijk is gesnoeid (door de plantsoenendienst) en er grote takken vol vruchten zomaar zijn verdwenen. Ja, zo kijk je wel weer makkelijk onder de takken door en zie je meer van de tuin, maar de boom zelf is tot een soort gedrocht verworden. Maar daar ging het nu niet om, heh? Lekker belangrijk, denkt u natuurlijk! Nee, iedereen wil uiteraard heel graag weten waarom de Os opeens achterom keek! Wel, dan gaan we maar snel naar de volgende foto!

O jee! Zien we het goed? Jawel, kijk maar naar die ogen, het was Thassos de Terraskat! Met zwiepende staart, dus klaar om tot de aanval over te gaan!
Mevrouw Katblad wilde hem snel afleiden van reporter Os want zij had helemaal geen zin in gedonder of een vechtpartij. Maar Thas liet zich niet afleiden, en dat hadden we natuurlijk op onze vingers kunnen natellen. Alleen hadden we daar helaas de tijd niet voor....
Thas schoot uit ons beeld en daarna tussen de voeten van mevrouw Katblad door. Wij hoorden een hels kabaal: Oscar werd aangevallen! Alles ging zo snel dat wij niet in de gelegenheid waren een foto daarvan te schieten, hoewel we het natuurlijk wel probeerden.

Dit was het resultaat van onze poging, en daar u daar helemaal niets aan heeft (en wij ook niet), gaan we snel door naar de volgende foto.

Hier had Os gelukkig weten te ontsnappen door onder een wielhuis op de parkeerplaats te kruipen. En nu keek Thas om zich heen, op zoek naar een volgend slachtoffer.
Wie waren er nog beschikbaar?
Wel, de Boez moest ergens zitten, en Lima eveneens. Keuze uit twee dus, tenzij ze de tuin waren ontvlucht. Maar dat waren ze dus niet, de sufferds.

Weer ging alles razendsnel. Thassos dook in het struikgewas en vond een zwart-witte haarfabriek. Nu zijn Lima en de Boez beide in het bezit van zo'n vacht, dus wisten wij nog niks. Na een hoop gekrijs wist de zwart-witte zich te verstoppen onder de boom van Kaija.
En Thas stond op een paar meter afstand te verzinnen hoe het nu verder moest. Nee, onder laaghangende takken kan je niet fatsoenlijk meppen. Maar je kunt natuurlijk ook eerst gewoon een partij gaan zitten dreigen, niet? En dan afwachten wat de ander doet.

Mevrouw K. kwam iets dichterbij. Nog niet helemaal duidelijk wie er nu onder die boom zat, heh? Nee, we waren nog te ver weg maar durfden niet nog dichterbij te komen, want dan zouden we de gang van zaken beïnvloeden en dat is tegen de regels. (Mevrouw K. mag niet ingrijpen, tenzij bij ernstig gevaar en daar was nu (nog) geen sprake van.)
Toen zette de zwart-witte een keel op waar de honden geen brood van lusten. Nou, dit was dan dus niet de Boez. Lima krijste dat het een lieve lust was, allemaal hoge tonen die dwars door de ziel gaan. Jazeker, net zoals Bel de Franskat zo mooi kon! Alleen zou Bel zich niet in die positie hebben laten manoeuvreren. Nee, Bel zou Thas hebben aangevallen, iets wat Lima wel uit zijn koppie zou laten!
Wel, mevrouw Katblad, geen kletspraatjes tussendoor want we willen graag weten hoe dit afliep. Kunt u die onzin weglaten en doorgaan met het verslag?

Thassos was tot de conclusie gekomen dat hij op deze manier (Lima veilig onder de boom) helemaal niets kon beginnen, draaide nog even wat rond en verliet toen de tuin. Misschien moest hij weer naar zijn werk (horeca) en kwam hij anders in tijdnood?
In ieder geval kwam Lima er goed vanaf en bereikte ongeschonden de uitgang van de Kruidentuin. Daar werd hij opgewacht door Oscar, die moest controleren of zijn huisgenoot niet gewond was.

Vervolgens moesten de twee natuurlijk even bijkomen, en ze deden dat onder een tuinzitje.
Tjonge, het leven van een stadskat is heus niet zo ongevaarlijk als u eventueel mocht denken, hoor!
Dat konden wij nu ook weer ervaren!

Maar misten wij op dit ogenblik niet nog een zwart-witte? De Boez bijvoorbeeld? Was hij nog ergens in de tuin of zat hij al lang en breed op de redactie te wachten tot de straat weer veilig was?

Ah, daar was hij.
Wij vermoeden dat hij al die tijd onder een wielhuis had gezeten om daar betere tijden af te wachten, en dat hij nu zat te controleren of Thassos wel echt was opgeduveld.

Wel, teruggaan naar de Kruidentuin, daar zouden de haarfabrieken op dit moment wel niets voor voelen. Daarom riep mevrouw Katblad het stel bij elkaar en stelde voor om naar het Zooiplein te gaan. Even ontspannen bij de zandbak en de glijbaan? Ja, daar voelde de jongens wel wat voor. Dus liepen wij in optocht door de Katbladstraat naar het plein. Daar zouden wij weer ander gezelschap krijgen maar dat leest u dan weer in een volgend bericht. Ja, want anders worden de verhaaltjes te lang en heeft u straks niks meer te lezen, toch? Kopje koffie mevrouw Katblad? Even de vingers strekken en de rug rechten? Gaan we vanmiddag weer verder. IJs en weder dienende natuurlijk.....