Mooi ventje

Toen wij thuis kwamen van een kleine wandeling, zagen we Wamy tussen onze planten liggen. Hij lag daar een beetje te doezelen en zag er moe uit.
Tja, Wamy gaat regelmatig de hele buurt door op zoek naar lekkere hapjes en ander vertier, en soms, als hij voldaan en moe is, komt hij een dutje doen bij de redactie.
Wel, hij lag daar niet in de weg en voelde zich zo op zijn gemak dat we maar eens bij hem gingen zitten.

En zo (zijnde gelijk een mak lammetje) konden wij hem tenminste ook eens goed bestuderen.
Wel, we kunnen dus (want zie foto) noteren dat de Wams onder zijn brutale, witte pootjes een paar zwarte voetkussentjes verbergt. Ze zijn trouwens erg gespierd, die pootjes, want Wamy doet aan veel en vaak gymnastieken (vooral het zwaardere klimwerk). Nageltjes waren netjes ingetrokken maar zodoende konden we niet goed zien of ze wel schoon waren. De pootjes waren trouwens wel hagelwit.

Ja, wel wat krasjes en wondjes op zijn neus, maar dat kan dus van de rozenstruik zijn en hoeft er niet op te wijzen dat hij gevochten heeft. Wij houden echter, gezien het karakter van de Wams, die mogelijkheid natuurlijk wel open.
Prachtig roze neusje, schone toet (het vlekje wat u ziet is schaduw) en keurig gekamde snorharen.
Ach, wat is Wamy toch braaf als hij ligt uit te rusten, heh?

Ah, zo kunnen wij zijn snuit beter bestuderen. Ja, jammer van die krassen maar het hoort wel bij Wamy, zo'n geschonden neusje. Daaruit kun je namelijk afleiden dat hij geen suf leven leidt en dol is op avontuur.
De oogjes zijn mooi helder en van prachtige, geel-groene tinten voorzien.
Ben je weer wakker, Wams?

Ja, Wams is was helemaal wakker, want Oscar was naast mevrouw Katblad komen zitten en Os vormt altijd een leuke uitdaging voor hem. Het duurde niet lang of de Wams begon met zijn pootjes naar Os te hengelen, met de bedoeling uiteraard hem te raken. Doch Oscar voelde net op tijd onraad en ging ervandoor.
Zijn plaats werd vervolgens ingenomen door Cera.

Wel, dat vond de Wams natuurlijk helemaal niet erg. Nog enthousiaster schoof hij naar voren in zijn poging om nu Cera te meppen, en daarbij donderde hij van het bankje af. Helaas hebben wij dit niet op de foto kunnen zetten want e.e.a. ging te snel voor onze Canon.
Wij kunnen u nog vertellen dat Cera wegvluchtte, dat Wamy (eenmaal op de grond) eerst nog wat rek- en strekoefeningen deed en toen vertrok om weer op avontuur te gaan. Hieruit (uit zijn vertrek) kunnen wij weer afleiden dat hij zijn portie brokjes al binnen had (waarschijnlijk gejat toen mevrouw K. een rondje aan het lopen was).
En tot slot spreken wij het vermoeden uit dat mevrouw K. stiekem een beetje verliefd is geworden op die kleine rakker, want anders had zij niet zo'n intieme reportage van dat ventje gemaakt, wel?