Boze ogen

Wij liepen door de Parallelstraat toen wij de oude dame Poekie weer eens voor haar deur zagen zitten. Zij had echter niet veel te vertellen en keek erg verstoord op toen wij al te dichtbij haar kwamen.
Het bekende verhaal dus.

En toen zij Oscar ontwaarde, trok er een zware onweersbui over haar snuit.
We probeerden haar nog te overtuigen van het feit dat Os geen vlieg kwaad doet (nou ja....) en dus geen gevaar voor haar vormde, maar dat wilde ze niet van ons aannemen. Je weet immers maar nooit, mensen kunnen wel zoveel zeggen, en daarom hield zij de Os erg goed in de gaten en probeerde ze hem tegelijkertijd met haar blikken te doden.

Oscar begreep daar niets van en was voor de veiligheid maar op een wielhuis geklommen. Bovendien had hij vanaf de motorkap een beter uitzicht over de straat.
En toen hij ook nog Columbus aan de overkant van de (smalle) straat voor het raam zag zitten, vergat hij op slag de boze blikken van Poekie.

Mevrouw Katblad had Columbus nog helemaal niet gezien, maar Oscar had haar op zijn aanwezigheid attent gemaakt. Ja, zo gaat dat wel vaker. Als onze reporters heel strak in een bepaalde richting staan of zitten te kijken, kun je er donder op zeggen dat daar iets aan de hand is. Soms niet voor ons waarneembaar, dat is waar, maar vaak ook wel, zoals nu. Ja, verstopt achter de bladeren van de Hortensia zag mevrouw K. nog net het kleine koppie met boze oogjes naar de Os loeren. Oh, wat had Columbus graag naar buiten gekomen om Oscar uit zijn straat te jagen!
Wij zien trouwens dit ventje (Columbus dus) heel vaak voor het zolderraam van zijn huis zitten, waar hij de capriolen van de Boez op het dak volgt. Dan kijkt hij heel anders uit zijn doppies: verlangend om daar ook te mogen klimmen en boos omdat het raam dichtzit! Hoewel, het kan ook zijn dat hij graag de Boez een keer zou willen duidelijk maken dat er op zijn dakterras niet geklooid mag worden. Ja, dat zal het wel zijn.....