Niks aan te verpesten

Japekoppie had een missie, dat was duidelijk. Hij vertrok namelijk met ferme pas bij de redactie vandaan en liep doelgericht door de Poort de Hoftuin in. De fotograaf raakte helemaal opgewonden van het idee van een knallende reportage, griste de camera van de tafel en liep snel achter onze senior-reporter aan. Ja, nu gingen we het krijgen!
Bij het schuurtje in het Hof haalden we Japekop in. Wat ging hij doen? Waar ging hij naartoe? Wat had hij ontdekt?

Ah, er was iets onder de trap. Een vreemde haarfabriek wellicht? Een muizennest? Een levende vogel? Een dode dan misschien? Nog iets veel belangrijkers?
Japekop hield even in en keek met dreigende blik achter de trap langs. De spanning liep op.
Zet 'm op Japekop! We kunnen niet langer wachten! Ja, doen het bijna in onze broek!

Heh? Gras eten? Je gaat hier een potje ordinair gras zitten kauwen? Is dit alles, Japekop? Heb je ons daarvoor meegenomen? Tijdverspilling heet dat!
Oh, je hebt ons niet meegenomen dus. Nee, dat klopt. Je had haast omdat je misselijk was en heel nodig toe was aan wat happen gras. En het beste gras staat nu eenmaal hier, op deze plek. Tja.
Nou, dan gaan we maar weer. Maar zeg eens Japekop, waar ga je dit straks uitbraken? Weet je nog niet? Gaat ons niks aan?
Wel, als het maar niet bij ons op het tapijt is, heh? Nee, dat vindt mevrouw Katblad niet zo leuk, wordt ze niet zo blij van.
Hoezo "toch niks meer aan te verpesten"? En wiens schuld is dat, heh? Tjongejonge. Nee, jij komt zo niet de Poort door voordat je al dat gras met wat er zo nodig mee moet komen hier hebt achtergelaten.
Niks aan te verpesten..... tjongejonge..... Tuig is het. Allemaal ja.