Zo, ik heb mijn doel bereikt. Lekker de hele ochtend mevrouw K. geterroriseerd en de boel daarbinnen op stang zitten jagen, met als beloning dus een bakkie brokkies bij het Poezenloket.
Ik ben alleen een beetje bang dat ze het weer gaan afpikken, en omdat ik vreselijke honger heb moet ik snel eten, voor het geval dus. Ja, ze vliegen alle kanten op maar dat maakt niet uit; die gemorste stukkies kan ik zo nodig altijd later nog wel ophalen. Nu eerst maar dit bakje leegeten en ervoor zorgen dat ik mijn buik vol krijg. Ja, ik heb goed opgelet. Eerst om me heen gekeken of er geen andere kapers op de kust waren, toen rondgespeurd om te zien of alle redactiekatten wel waren opgedonderd. En dat waren ze inderdaad.
Wel, als ik dit achter mijn kiezen heb, zien ze me voorlopig niet meer terug. Ja, want dan kan ik er weer een tijdje tegenaan, zeg maar. Kan ik eindelijk een poosje gewoon gaan lopen zooien en klooien zonder me druk te hoeven maken over een maaltijd.
Maar goed, ik heb dus mijn doel bereikt en moet goed onthouden hoe. Ja, voor de volgende keer, als ik weer zo'n honger heb dus. En als ik dit een paar keer op dezelfde manier heb gedaan, gaat het voortaan helemaal vanzelf via de Pavlov-regeling, zeg maar. Ja, gewoon oorzaak en gevolg onthouden, meer niet. Nee, het leven is helemaal niet zo moeilijk als iedereen altijd denkt!
4 opmerkingen:
Kleine slimmerik!
Wamy, je bent een boef, maar wel een slimme.
Maar wie zet er dan ook een bakje brokjes in het Poezenloket?!
Dat heet nou de kat op het spek, uhhhh, de brokjes binden. Al is dat binden natuurlijk niet nodig.
U heeft gelijk mevrouw Wilma, voortaan zetten we de brokjes bij de Schuilhut. Mevrouw Katblad was een beetje lui, denken wij....
Trouwens: Wamy is bij nader inzien niet zo tevreden over het merk; hij komt liever toch maar binnen om van die dure seniorenbrokken te jatten.
Een reactie posten