Gras en nagelkruid

Toen mevrouw Katblad even plaatsnam op het bankje in de Kruidentuin, kwam Lima uit de struiken tevoorschijn en ging hij midden op het pad heel ontspannen zijn snuit liggen wassen. Heel opmerkelijk, want Lima houdt zich meestal verstopt voor mensen en geeft zich nimmer of nooit bloot.

Mevrouw K. liep op Lima af en die bleef zowaar rustig (nou ja) liggen, liet zich bovendien ook nog eens aaien!
Eindelijk contact met dit bange ventje, en dat kwam vast en zeker door die paar keer dat hij met ons mee ging wandelen. Zo zie je maar, je kunt haarfabrieken niet dwingen, maar met een beetje geduld kan je tenslotte toch vriendjes met ze worden..... Vooral niet te opdringerig zijn en het initiatief aan hen laten!

Ja, Lima lag lekker te rollen en liet zich heerlijk over zijn buikje aaien.
Maar opeens leek hij ergens van geschrokken te zijn.

Ah, mevrouw Troy was onder het bankje gaan zitten en zat daar erg gemeen naar Lima te loeren. Wij kunnen ons levendig voorstellen dat Lima zich daardoor niet meer zo op zijn gemak voelde want de blikken van mevrouw Troy zijn vaak niet mis, vooral als zij een tikje jaloers dreigt te worden.

Lima keek echter al even link terug, iets wat wij niet van hem verwacht hadden.
Gelukkig gebeurden er verder geen nare dingen, zoals grommen, meppen of andere afschuwlijke zaken. Nee, mevrouw Troy had haar punt gemaakt en ging weer verder met grashappen, en Lima kroop even later weer lekker tussen het nagelkruid. Op bijgaande foto ziet u wellicht al wat kleefgrasjes in zijn vacht? Wel, even later zou hij er nog veel meer verzamelen, en uiteraard vallen deze graszaadjes pas uit de vacht wanneer de haarfabriek thuis op de bank of een dekbed ligt!
Amen!