Voor galg en rad

Onze oude mevrouw Troy (17) maakt de laatste tijd erg veel uitstapjes. En was zij in haar jonge jaren nogal éénkennig, nu heeft zij zelfs Oscar geaccepteerd als haar persoonlijk begeleider naar de Hoftuin wanneer zij daar wat hapjes gras wil gaan nuttigen. En daar Oscar het gras op die plek ook erg kan waarderen, vindt hij het niet bezwaarlijk om zich van deze taak te kwijten. Zodoende deze foto dus.

Maar door hun bezoek brachten zij deze keer Panda in verwarring.
Panda had zich duidelijk voorgenomen wat te gaan luieren op het bankje naast de trap, maar moest nu opeens waakzaam en op zijn hoede zijn omdat er twee vreemdelingen zijn tuin bezochten. En dat kan hij als lid van de partij Hof is Vol natuurlijk eigenlijk niet toestaan.
Trouwens, mevrouw Troy en Oscar waren niet zijn enige probleem.

Nee, want ook Igor had zich toegang tot de tuin verschaft (ongetwijfeld via het dak en balkon) en zat op zijn gemak bij het schuurtje de andere twee "illegalen" te bestuderen. Oscar kende hij natuurlijk wel (had hem zelfs al een paar keer gestalkt), maar die oude dame had hij weliswaar een keer vluchtig ontmoet, doch daar was het bij gebleven en dus bleef zij erg interessant voor hem. Ja, Igor leert graag iedere haarfabriek wat beter kennen en gaat daarin soms wat te ver, maar daarover hebben we u al eerder bericht.

Panda had derhalve drie vreemdelingen in de gaten te houden en wist niet goed op wie hij nu zijn aandacht moest vestigen. Vandaar dat hij van de één naar de ander lag te loeren en het alsmaar draaien met zijn kop kostte hem best aardig wat energie. Nee, dat is niet bepaald aangenaam als je je had voorgenomen om te gaan liggen luieren!
Maar vooralsnog maakte Panda geen aanstalten om overeind te komen, en daaruit maakten we op dat er nog steeds een soort van partij-zomerreces is en de vreemdelingen op dit moment gedoogd worden dus. Hoewel, het kan natuurlijk ook zijn dat Panda geen zin had om met zijn luie lijf van het bankje te komen en erop rekende dat partijleider Myo hem niet zou betrappen op het verzaken van zijn plicht.

Vandaar dat Igor zich in het totaal niet bedreigd voelde en alle tijd nam om mevrouw Troy van een afstandje te bestuderen.
Toen hij echter in de gaten had dat de oude dame zich vol overgave met grashappen bezighield en het erop leek dat zij hem helemaal niet had zien zitten naast het vuilnisvat, waagde hij zich langzaam dichterbij en poogde tenslotte zelfs onder haar staart te snuffelen. Nee, Igor heeft inderdaad geen manieren, dat klopt; waarschijnlijk zijn zijn huisgenoten veel te lief voor hem en groeit hij zodoende op voor galg en rad.

Het ging zo snel en onverwacht dat wij het niet konden fotograferen, maar Igor kreeg een grom en een lel van mevrouw Troy, en u snapt natuurlijk waarom zij op een dergelijke manier meende te moeten optreden. Igor zelf snapte ook best wel de reden van deze uithaal (dat hopen wij tenminste, anders heeft hij toch wel een probleem) en liep snel van mevrouw T. weg voordat hij nog een lel van haar zou moeten incasseren.

En het was maar goed dat Igor mevrouw T. verder met rust liet, want haar zoon Japekoppie was ook in de Hoftuin gearriveerd en keek erg boos in de richting van het kleine, brutale ventje. Het is niet zo dat Japekoppie een moederskindje is, maar als iemand het lef heeft om zijn mama of een ander lid van zijn familie lastig te vallen, leer je zijn dappere, zeer moedige kant kennen. Ja, als het moet kan Japekoppie van het ene op het andere moment veranderen van een vredelievende, sullige kater in een woeste tijger. U gelooft ons niet? Wel, ga dan maar eens graven in de archieven van ons Katblad, dan kunt u lezen hoe hij elke Schrik van de Buurt weerstond of zelfs aanviel als er ook maar één poot naar één van zijn huisgenoten werd uitgestoken! Maar dit terzijde.

Japekop had gezien dat zijn moeder goed in staat was haar eigen eer te verdedigen en dat Igor haar met rust liet, dus ging hij erbij zitten om rustig de boel te bekijken en te overwegen of dit voor hem wel het juiste moment was om zijn hapje gras te komen scoren; iets waarvoor hij natuurlijk aanvankelijk was gekomen. Erg druk daar bij die trap, heh Japekop? Nee, niks voor jou, zo'n kattenmenigte. Ander keertje terugkomen dan maar, heh?

Japekop werd trouwens op zijn beurt weer in de gaten gehouden door Harremans, die op het tafeltje voor het huis van Bohr zat. U ziet hem niet zitten? Achter de fiets?

Wel, nu ziet u hem wel.
Ja, hij zit er inderdaad erg mooi bij, maar zijn blik voorspelt niet veel goeds.
Mevrouw Katblad besloot in elk geval om naar de Katbladstraat terug te keren (koffietijd namelijk) en riep haar reporters om met haar mee te gaan. Ja, ze mochten natuurlijk ook blijven, maar dan op eigen risico uiteraard.
Toen mevrouw K. zich omdraaide en naar de Poort liep, zag ze dat ons Meisje Cera al die tijd in onze buurt was gebleven.

Nee, Cera komt niet in de Hoftuin als daar één of meerdere leden van de partij Hof is Vol rondlopen. Zij werd al zo vaak op brute wijze uitgezet dat zij het risico niet meer wil lopen, en blijft daarom braaf bij de Poort op ons zitten wachten. Altijd weer ontroerend, haar trouw, betrokkenheid en geduld. Hoezo zijn haarfabrieken solitaire dieren en hechten ze alleen maar aan hun huis? Nee, in dit Katblad hebben wij al diverse keren bewezen dat die bewering lang niet altijd opgaat (althans, niet wat onze stadskatten betreft).

Wij misten trouwens wel al een tijdje de Boez, hadden hem al vele uren niet meer gezien. Hoog tijd dus om hem te gaan zoeken!

Lang hoefden we echter niet te zoeken of roepen. Onze jongste zat gewoon binnen achter het kattenluikje en wilde niet naar buiten!
Later zou hij zich echter toch nog bij de groep voegen en toen viel het ons op dat hij enigszins mank liep. Nee, wij weten niet wat hij heeft uitgespookt en hoe hij deze blessure opliep, maar wij kunnen u wel berichten dat hij inmiddels weer normaal rondhuppelt.